ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΜΠΑΤΣΗΣ

Ανήμερα των Φώτων, πριν από το μεσημέρι μάλιστα , μαθεύτηκε η είδηση του χαμού του γιατρού Μπάμπη Μπάτση , μια είδηση που συγκλόνισε την τοπική κοινωνία στα Γιάννενα και στη Θεσπρωτία , ιδιαίτερα βέβαια στα τρία χωριά , Οσδίνα , Πλακωτή και Πολύδροσο. Ο Μπάμπης ο γιατρός γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Οσδίνα, όπου τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο. Μετά τη Ζωσιμαία Σχολή, σπούδασε Ιατρική στη Θεσσαλονίκη και εργάστηκε ως γιατρός στα Γιάννενα, Χειρούργος στο ΠΝΙ, από τον Σεπτέμβριο του 2012 μάλιστα είχε εκλεγεί αναπληρωτής Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο. Είχε ασχοληθεί και με τον πολιτικό στίβο και την τοπική αυτοδιοίκηση, ήταν εκλεγμένος περιφερειακός σύμβουλος με τον συνδυασμό του Β. Αργύρη το 2010 και Αντιπρόεδρος του Περιφ. Συμβουλίου.Γνωστός πολύ, χιλιάδες κόσμου συγκεντρώθηκαν στην Περίβλεπτο Ιωαννίνων για το τελευταίο αντίο. Δεν ήταν καλά -καλά ούτε 60 ετών. Τον πρόδωσε η καρδιά του και μάλιστα εν ώρα υπηρεσίας , μέσα στην ίδια την χειρουργική κλινική όπου εφημέρευε .








Τον συναντούσαμε συχνά στο πανηγύρι της Μίχλας και σε άλλα κοινωνικά γεγονότα , επισκέπτονταν μάλιστα και το χωριό μας όπου είχε πολλούς συγγενείς.Ήταν Βλαχωρίτισσα η γιαγιά του η Θεοδώρα Διώχνου, ήταν αδελφή του Γιάννη Διώχνου και του Γιώργου Διώχνου. Έτσι λοιπόν ο πατέρας ο Παντελής είχε πρώτα ξαδέλφια τον Νικόλα Διώχνο, ( Νικόλα- Γιάννη ) , την Σταμάτω ( Χριστο-Νικόλαινα) , όλα τα παιδιά του Γιώρη-Νικόλα και της Αρετής καθώς και τον Γιάννη Τσόδουλο και την αδερφή του Πανάγιω. Τα παιδιά λοιπόν όλων αυτών ήσαν δεύτερα εξαδέλφια με τον αείμνηστο Μπάμπη το Γιατρό. Πόσα; 38 συνολικά και αν υπολογίσει κανείς και συζύγους ξεπερνάει τον αριθμό των 70!
Κάπως έτσι ξαφνικά έφυγε και η μάννα του , η Πανταλέσια, έτσι την ξέραμε στο χωριό, άξια γυναίκα και καλόκαρδη ήταν , σηκώθηκε να φτιάξει τον καφέ και έπαθε ανακοπή, όμως ήταν πάνω από 80, όπως και ο Παντελής που σε λίγο καιρό την ακολούθησε. Αγαπητός και αυτός στον κόσμο , ξεχώριζε από τους Οσμιάτες λέγανε οι παλιοί. Είχε ταξιδέψει στο Κάιρο, στο Βέλγιο, δούλεψε στην Ηγουμενίτσα τελευταία, και πάρα πολύ στα περιβόλια με τις ελιές στην φημισμένη Μπολιάνα , εκεί που καθώς λένε παράγονται οι πιο νόστιμες φαγώσιμες ελιές στον κόσμο. Και ο Μπάμπης αγαπούσε πολύ τον τόπο του , όπως όλοι οι Ηπειρώτες , στο γραφείο του στο Νοσοκομείο είχε αναρτημένο τον χάρτη των μονοπατιών , έκδοση του ΦΣΠ, και ταξίδευε νοερά από την Οσδίνα προς το Βλαχώρι κοιτάζοντας τον και ξεκουράζονταν προς στιγμής από τις έγνοιες της δουλειάς του, όπως έλεγε. Πάρα πολλές φορές μικρός ακολουθούσε τη μάννα του στο δρομολόγιο Μπολιάνα - Μίχλα - Βλαχώρι , με το μουλάρι φορτωμένο ελιές και πορτοκάλια και αυτός καβάλα , επισκέπτονταν τους συγγενείς. Στο γάμο μάλιστα της δευτεροξαδέρφης του της Λάμπρως, δεν θάταν 10 χρονών καλά - καλά, τον έβαλε η μάνα του με πολύ καμάρι και έσυρε το χωρό. Ήταν βεβαίως το καμάρι της ανάμεσα σε δυό θυγατέρες, και πάσχισε πολύ να τον σπουδάσει και ευτύχησε και τον είδε επιστήμονα μια μέρα - γιατρό. Δεν πάνε πολλά χρόνια που κατάφερε μάλιστα και διέσχισε το Φαράγγι του Καλαμά με τα πόδια , από τα 'σπροπυγάδια στο Φραγκοπήδημα στο Κουρί , Δάφνες και βγήκε στο Μεσοχώρι με άλλους δυο τρεις. Ποιος το περίμενε όμως να φύγει, τόσο αιφνίδια , γιατρός ο ίδιος, ευρισκόμενος μάλιστα μέσα στο Νοσοκομείο, εκεί στο τόπο που είναι η ελπίδα σωτηρίας πολλών ανθρώπων που πιστεύουν ότι όσο πιο κοντά του βρίσκεται κανείς , τόσο πιο μακριά ξορκίζεται το "μοιραίον ΄' ; Κανένας βέβαια , αλλά οι άνθρωποι παρηγορούνται κάπως καταλήγοντας στο παλιό ρητό "το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον", βλέποντας πόσο αδύναμοι στέκονται μπροστά στο μυστήριο του θανάτου και της ζωής.....
Καλό ταξίδι αείμνηστε γιατρέ Μπάμπη.