ΠΙΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ

Στις 6 Γενάρη, των Φώτων, έγινε η καθιερωμένη κοπή της Βασιλόπιτας του Φ.Σ.Π. παρουσία 48 χωριανών.




Το φλουρί βρήκε ο Κώστας Μαρτίνης , που πήρε και το αντίστοιχο δώρο, ενώ ενδιαφέρον είχαν οι προβλέψεις για το νέο έτος που συντάχθηκαν και διαβάστηκαν από τον Θωμά και τις παρουσιάζουμε αυτούσιες ώστε να προγραμματίσετε τις δράσεις σας:





ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ 2013

Α΄ Τρίμηνο.
Ξάφνου ένα πρωί ακούγονται χτυπαριές στον Αϊ-Λιά στο Μαλούνι, κοιτάμε με τα κυάλια , τι να ιδούμε, η Σταυρούλα εναερίτισσα , στην κεραία εκεί την ψηλή, κάτι μαστορεύει και ως το μεσημέρι σπάει η απομόνωση χωριού μας και μπαίνουμε στον κόσμο του διαδικτύου . Χαρά μεγάλη για τους χωριανούς , σαν τη χαρά που είχανε τότες , η παλιότερη γενιά , όταν με τη βαριά ξεπάστρεψαν τα δυο μεγάλα κοτρώνια στου Μποτσήρη , τις “Ακουμπίστρες” κάτω από τον Τσούτσουρα και άνοιξε ο δρόμος , να μπει αμάξι στο χωριό!
Οι εξελίξεις είναι πλέον ραγδαίες. Αργά το απόγευμα πάνω από το γραμματοκιβώτιο και δίπλα από την παλιά πινακίδα , μια καινούρια ξενόγλωσση φιγουράρει πλέον “ Internet cafe: e-Sotiris”! Ο Σωτήρης περιμένει στην οθόνη παραγγελίες και να η πρώτη: μια φιάλη υγραερίου στην Ασφάκα. Έλα όμως που δεν πάει με τον υπολογιστή η ρημάδα, θέλει φόρτωμα , θέλει πλάτη να φτάσει επάνω! Ευχαριστημένοι λοιπόν οι χωριανοί , αλλά απορημένοι οι παλιοί στον άλλο κόσμο , τι πράματα είναι τούτα , θιαμάζει ο Σωτήρη – Ποστόλης , ο Βασ. Τάτσης, ο Τάση Ζώης, Γκέλη Παππάς κ. λ. Τι είναι αυτό να γένει ο Σωτήρης “ η - Σωτήρης ” !!!

Β΄ Τρίμηνο.
Το διαδίκτυο καλά πάει στο χωριό, αλλά η φτώχεια όλο και απλώνεται. Νέος φόρος σε είδος , η Δεκάτη , όπως τότε με τους Τούρκους , επιβάλλεται και τώρα , Δεκατάρηδες γυρνάνε τα χωριά και καμιά συγκομιδή δεν επιτρέπεται να αρχίσει , ούτε θέρος, ούτε τρύγος , ή ότι άλλος καρπός, άν δεν είναι παρών ο Ολλανδός Δεκατάρης, του χωριού. Δεν βάλανε Γερμανό , σκιάχτηκαν πόχουμε πολλούς στη Γερμανία μη κάνουμε και με αυτόν κάνα κονέ και φοροδιαφύγουμε.
Το Κέντρο Πληροφόρησης της ΑΜΚΕΠ στη Λούτσα γίνεται φυλάκιο ελέγχου της Δεκάτης.
Ο Θωμά γλίτωσε τις φράουλες , τις έμασε στα Αμπέλια, και από το Βάλτο, το Ανήλιο της Κουνιάς, διάβηκε στο Προσήλιο, πέρασε το γιοφύρι του Γιάννη και νάτος στου Παπαζήκου.
Ο Τάση- Γιάννης φορτωμένος τρεις σακκούλες μανιτάρια αποφασάει να περάσει τον έλεγχο. Τους λέει αυτά τα μάζεψα στην Κουρούνα, δεν είναι παραγωγή. Αλλά τι του λένε, είναι από το Δημόσιο κτήμα , θα φορολογηθεί επί πλέον 25%, έτσι από τους βωλίτες και μακρολεπιώτες του κρατάνε 35%, από τα καισαρομανίταρα , που είναι είδος πολυτελείας του κρατάνε τα μισά και εδώ να ιδείτε , τις μορχέλες τις κρατάνε όλες είναι λένε μόνο για άρχοντες! Στο καλό και καλή μας όρεξη του λένε! Ανταμώνει με το Θωμά στου Κρεμμύδα φουρκισμένος και του λέει στο αυτί: “ την άλλη φορά θα βάλω στις σακκούλες αμανίτες να δω τι θα κάνουν ”.

Γ΄ Τρίμηνο.
Οργιάζουν οι διαδόσεις για νέο κούρεμα στο Ελληνικό χρέος , αφού οι στόχοι δεν φαίνεται να επιτυγχάνονται ούτε καν τον Απρίλη. Το ΔΝΤ ψάχνει για την λύση και ρωτώντας μαθαίνει για τα όσα είπαν οι Πολυδροσίτες κτηνοτρόφοι στον Παπαδήμο πέρυσι , δηλαδή ότι κούρεμα τον χειμώνα δεν γίνεται , θα χάσουνε τα πράιττα ολότελα. Έτσι η κ. Λαγκάρντ τηλεφωνάει στον Γιώργο – Πρόεδρο, να στείλει τους εκπροσώπους μας στη Ν. Υόρκη για διαβουλεύσεις. Με επικεφαλής λοιπόν τον Νικόλα και πάλι οι χωριανοί μας φτάνουν στην Αμερική, όπου στο αεροδρόμιο τους περιμένουν 15 απόδημοι χωριανοί και κοντοχωριανοί με πανώ που γράφει: “ Φάε κόσμε γκρεμπενάτα και τα χρέη σου παράτα ” . Στη συνέχεια ο Νικόλας είναι καταπέλτης : “ Πέρσι βιαστήκατε , φέτος αργήσατε , βγαίνει ο Μάης και κοντεύει ο Θερτής και ο κούρος σκόλασε. Τώρα η λύση είναι μία: Να γίνουν οι Γερμανοί μισιακάρηδες στο χρέος, αλλοιώς και του χρόνου θα μας ξαναψάχνετε!!!

Δ΄ Τρίμηνο.
Κλείσαν 60 χρόνια από την καθιέρωση του νέου ονόματος του χωριού και δίνεται η δυνατότητα σε όποια χωριά θέλουν να αλλάξουν όνομα . Αμέσως ο Γιώργος συζητάει για δημοφήφισμα να ακούγεται το “ Βλαχώρι”. Αλλοι λένε καθήστε όπως είμαστε δεν παίζουμε με τα ονόματα. Αλλοι πάλι τώρα με τη φτώχεια που έπεσε μας ταιριάζει καλύτερα το Βλαχώρι. . Άλλοι , ότι στο τέλος του 13, θα ξανατρώμε με χρυσά κουτάλια , αφήστε το Πολύ – δροσο. Βγήκε και ένας και λέει , αφήστε τα και τα δυο να το πούμε Μανιταρότοπο και μάλιστα για να φαίνεται πιο ιστορικό να το πούμε Παλιό Γκρίμποβο , αφού Γκρίμποβο στα Σλάβικα σημαίνει Μανιταρότοπος. Γι αυτό πήγανε κάποιοι Μακαίοι στο Γρίμποβο Ιωαννίνων , για να μη τα μοιράζονται με τους Μαρτιναίους .
Η νεολαία λέει να το πούμε Μικρή Αράχωβα ή Μικρό Καρπενήσι μπας και ζωντανέψει η νύχτα στο χωριό. Μπρος στο αδιέξοδο πέφτει μια συμβιβαστική πρόταση για σύνθετο όνομα¨: Βλαχωρίδροσο. Η συζήτηση δίνει και παίρνει ώσπου κάποιος βάζει αλλοιώς το πρόβλημα: Δεν έχει νόημα να συζητάμε για το όνομα , αφού δεν έχουμε δικιά μας σημαία, θυρεό . Ας φτιάξουμε πρώτα το λάβαρο του χωριού και γράφουμε πάνω ακόμα και τη Ζαγορά ή το Σελιό . Έτσι ο Γιώργος αμέσως βάζει μπροστά το καλλιτεχνικό του τάλαντο και τον Σεπτέμβρη θα δούμε όλοι το λάβαρο του χωριού, να κυματίζει στην πλατεία .