Όταν κάτι δεν το έχουμε καν δει, δεν αναστατώνουμε τον κόσμο όλο πως θα μας πάνε μέσα. Στο κάτω κάτω γνωρίζεις πολύ καλά ό,τι ουδέποτε μου έχεις δώσει το παραμικρό ντοκουμέντο ηχητικό είτε από την Ακαδημία είτε από τα επαγγελματικά σου. Επομένως δεν έχεις και καμιά ευθύνη για ό,τι εγώ ανέβασα.
Η ιστοσελίδα τώρα... Ναι. Σωστό και δίκιο. Αν κάτι είναι παράνομο, οφείλετε να το κατεβάσετε. Όμως, μηδενί δίκην δικάσεις πριν αμφοίν μύθον ακούσεις. Κι εμένα αυτό με πίκρανε περισσότερο από κάθε τι άλλο. Να δέχομαι ξαφνικά τηλεφωνήματα από ανθρώπους που αγνοούν τι σημαίνει ίντερνετ και αναστατωμένοι να μου ζητάν να κατεβάσω το \"παράνομο\" βίντεο!!! Μια βόλτα αν κάνει κανείς στο
you tube θα δει να παίζουν σε βίντεο μουσικά κομμάτια μεγάλων και ιερών τεράτων του χώρου της μουσικής, ως μουσική επένδυση σε βιντεάκια προσωπικά. Και κανέναν δεν ενοχλεί αυτό γιατί αυτά τα βίντεο δεν αντιγράφονται. Και βασικός κανόνας είναι να μην χρησιμοποιείς ποτέ ολόκληρο το μουσικό κομμάτι. Ώστε σε καμία περίπτωση να μη βλάπτεται ο καλλιτέχνης που έχει κυκλοφορήσει το πρωτότυπο.
Από κει και πέρα... Το όλο θέμα άγγιξε τα όρια του γελοίου. Γιατί ο παππούς μας δεν ήταν η Μαρία Κάλλας... Ένας απλός άνθρωπος ήταν που κατέθεσε τον καημό και την ψυχούλα του και μαζί τους καημούς του τόπου του για να μείνουν στις επόμενες γενιές. Και όχι στα υπόγεια του ΚΕΕΛ. Και το βίντεο ήταν ένα αφιέρωμα στη μνήμη του. Ούτε σε εμπορικό κέρδος αποσκοπούσε ούτε τα αρχεία του Κέντρου Λαογραφίας κινδυνεύουν γιατί ακούστηκε μισό τραγούδι από μια καταγραφή του 53.
Θα μου πεις:
\"εσύ το λες αυτό. Δεν το λένε οι υπεύθυνοι του Κέντρου Λαογραφίας και της Ακαδημίας.\" Και πάλι σωστό. Εγώ το λέω με το φτωχό μυαλό μου.
Λέω όμως επίσης πως αν οι υπεύθυνοι άλλη γνώμη έχουν, είναι τέτοιο το ζήτημα που προσωπικά προτιμώ να με κλείσουν μέσα παρά να αφήσω στα υπόγειά τους να σαπίζουν αυτές οι μνήμες από ανθρώπους δικούς μας. Και να τονίσω ότι για μένα η μνήμη είναι διπλή. Ο παππούς τραγούδησε, ναι, αλλά αν δεν ήταν ο Γεώργιος Μέγας τέτοια καταγραφή δε θα είχε γίνει ποτέ.
Και εδώ με πίκρα να επισημάνω ότι όσες φορές άκουσα να παίζουν αυτά τα κομμάτια στο ραδιόφωνο, δεν άκουσα να γίνεται καμία αναφορά στο όνομα του Μέγα. Αν όμως ξέραμε τον αγώνα που έκανε αυτός ο άνθρωπος για να διασώσει τη μουσική μας παράδοση, ποτέ δε θα ξεχνάγαμε να τον αναφέρουμε όταν παίζουμε τραγούδια που μόνο χάρη στις δικές του προσπάθειες υπάρχουν σήμερα.
Και δίνω το σύνδεσμο του ΚΕΕΛ για να μη θεωρηθεί ότι υπερβάλλω:
www.academyofathens.gr/keel/
Από κει και από την ενότητα
Συλλογές, αντιγράφω:
\"Στο Λαογραφικό Αρχείο δημιουργήθηκε το Μουσικό Τμήμα στο οποίο έχει συγχωνευθεί από το 1927 η Εθνική Μουσική Συλλογή, ιδρυμένη το 1914 (Νόμος 432) ''πρός διάσωσιν καί περισυλλογήν τών ασμάτων, τών χορών καί τών μουσικών οργάνων τού ελληνικού λαού.\"
Το 1939 απέκτησε το απαραίτητο \"διά τάς φωνοληψίας\" μηχάνημα και μόλις το 1950 απέκτησε ειδικό μουσικό συντάκτη, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες του Διευθυντή του Λαογραφικού Αρχείου και μετέπειτα Ακαδημαϊκού Γεωργίου Μέγα ''διά τήν χρήσιν καί τήν καταγραφήν τών δημωδών μελωδιών''. Έτσι το Κέντρο Λαογραφίας διαθέτει μουσικές καταγραφές από το 1952 και εξής. \"
Απεγνωσμένες προσπάθειες!!! Και μου λες τώρα εσύ, μη με κλείσουν μέσα γιατί χρησιμοποίησα το υλικό που εκείνος που με βάφτισε με τέτοιο αγώνα κατάφερε να διασώσει. Να με βάλουν!!! Γι' αυτό έβαλα και το όνομά μου στο βίντεο. Τιμή και καμάρι μου αν με κλείσουν μέσα για τέτοιο λόγο. Και είμαι σίγουρη πως αν μπορούσαν να μιλήσουν και ο Μέγας ο παππούς, θα μου έλεγαν μπράβο! Εγώ, και να με συμπαθάς, έτσι καταλαβαίνω τη συνέχεια της δικής τους
απεγνωσμένης προσπάθειας να σώσουν την παράδοση. Γιατί αυτή την παράδοση δεν την έσωσαν μόνο με αγώνες. Τη δημιούργησαν πρώτιστα οι αγώνες του λαού μας. Ενός λαού που δεν έμαθε ποτέ να σκύβει το κεφάλι στις παράλογες απαιτήσεις των γραφειοκρατών.
Θέλω όμως να πιστεύω ότι εκεί, στο ΚΕΕΛ, τέτοιοι γραφειοκράτες δεν υπάρχουν. Και μόνο από το αντικείμενο που ασχολούνται... Έτσι λέω. Γι' αυτό και θα πάω στους ίδιους να ζητήσω την περιβόητη άδεια. Όχι για μένα. Για σας. Μη μου πάθετε και κανένα εγκεφαλικό την επόμενη φορά που θα ακουστεί μισό τραγούδι του παππού...
Αχ, μωρέ... Αν έτσι ήταν η παράδοση και η τέχνη... Να θέλουν σφραγίδες και τζίφρες για να τη χαρεί ο κοσμάκης. Και μάλιστα τη δική του παράδοση και τη δική του τέχνη. Κατεμαράνθη η δάφνη τελείως στον τόπο. Κάποτε, τα χρόνια τα παλιά, τα χρόνια της αρχαίας Αθήνας, ήταν η Πολιτεία που πλήρωνε τα έξοδα για να πηγαίνει ο κόσμος στο θέατρο. Γιατί την τέχνη τότε την είχαν για σχολειό. Και θέλαν οι πολίτες έτσι να μορφώνονται. Τα περίφημα ΘΕΩΡΙΚΑ:
www2.fhw.gr/chronos/05/gr/economy/410theorika.html
Γι' αυτό και τις παραστάσεις του θεάτρου τις έλεγαν τότε Διδασκαλία.
www.alpha123.gr/page/default.asp?la=1&id=7819
Κι από τότε ακόμη σώζεται και λέμε αμφιθέατρα και τους χώρους που κάνουνε μάθημα στα πανεπιστήμια.
Τέλος πάντων... τι κάθομαι τώρα και λέω... σε μια εποχή που ξέχασε τη λέξη ψυχαγωγία και υιοθέτησε τη δια-σκέδαση... Και κατάντησε την τέχνη είδος εμπορεύσιμο. Και μαζί ξέχασε και κάθε τι ανθρώπινο. Και όλα τα ζυγίζει με το τι θα κερδίσουμε. Ή αντίστοιχα τι θα χάσουμε. Με το τι αγαπά η ψυχούλα μας να κάνει, χάθηκε για πάντα το ζύγι.<br><br>Η δημοσίευση επεξεργάστηκε από: Μαρία Λ, στις: 28.07.07 18:00