ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΣΧΑΛΙΑ

Πέρασε και η φετινή Πασχαλιά και όσοι κατάφεραν και τη ζήσανε στο χωριό πρόσθεσαν μια ακόμα όμορφη σελίδα στο βιβλίο της ζωής τους. Απλά και όμορφα , μέσα σε ένα περιβάλλον καταπράσινο και με ποικιλία καιρικών συνθηκών ζήσαμε στιγμές ανάτασης και Ανάστασης , ξεκινώντας από το Σάββατο του Λαζάρου ως την Κυριακή του Θωμά.
Με την καμπάνα πρωί ? απόγεμα να σηματοδοτεί το εορταστικό - πνευματικό περιεχόμενο της κάθε μέρας καλώντας τους χωριανούς για συμμετοχή στη ζωή της Εκκλησίας και νοερή συν ? πορεία στο Θείο Δράμα . Αρκετοί απόδημοι ήρθαν από τις πρώτες μέρες και ως τη Μ. Παρασκευή ολοκληρώθηκαν οι αφίξεις , 175 έδειξε η απογραφή τη Λαμπρή . Πέρισυ 170 , παλιότερα όμως με Πάσχα κοντά στα τέλη του Απρίλη πιάσαμε και τους 225.
Το Μ. Σάββατο συνοδεύσαμε πάνδημα την καλή μας Κάκω ? Ρήνη στην τελευταία της επί γης κατοικία, ίσα που κράτησε η πάνω από 24 ώρες βροχόπτωση .
Με κρύο κάναμε υπαίθρια την Ανάσταση και τις δυό επόμενες μέρες επισκεφθήκαμε και τα εξωκκλήσια του χωριού. Από την Πρωτομαγιά όμως άρχισε πραγματικά να ζεσταίνει, ενώ οι επισκέπτες πήραν σιγά ? σιγά το δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα. Μαζί τους έφυγε και ο Θωμάς ( Θ.Κ.Δ ) , δεν έμεινε για τη γιορτή του. Αλλά η αεικίνητη μάνα του η κυρά ? Αναστασία δεν μπορούσε να ησυχάσει χωρίς γιορτή φέτος. Αν και τα παιδιά της δεν ήθελαν να μείνει μόνη στο χωριό μετά από εγχείρηση και στα δύο μάτια . αυτή το αποφάσισε και από το Σάββατο άρχισε τις προετοιμασίες. Ζύμωσε με καθάριο αλεύρι ένα μεγάλο πρόσφορο για το Ύψωμα και ένα μικρότερο για την Προσκομιδή , υπέρ υγείας. Έφτιαξε και δύο νόστιμες μακαρονόπιτες, αυτές με τη χαρακτηριστική γεύση της περιοχής μας, έβρασε και το σιτάρι σπυρωτό και έδωσε εντολή στο καφενείο να κεράσει όλους μετά την εκκλησιά για τη γιορτή. Όποιος ήθελε μπορούσε να περάσει και από το σπίτι για ένα τσιπουράκι. Δεν προλάβαμε την Κυριακή στον όρθρο να πούμε το τρίτο Χριστός Ανέστη μετά το Ευλογητός και νάτη με το δίσκο της περιποιημένο, τον ακούμπησε κάτω από την εικόνα του Χριστού. Εδωσε το πρόσφορο με τα ονόματα της οικογένειας και μια μεγάλη λαμπάδα μέσα στο ιερό και μετά αφού άναψε κεριά και λαμπάδες στα τρία μανουάλια , προσκύνησε και έπιασε τη θέση της στα Επιτροπικά στασίδια χωρίς βέβαια να καθήσει καθόλου δυό ώρες και ένα τέταρτο ως το τέλος. Ταυτόχρονα δεν ξέχασε το καθήκον της ως επίτροπος για τρίτη θητεία από φέτος , άναψε τα κεριά στους γερόντους που δυσκολεύονται , πρόσεχε αυτά που κόντευαν να λιώσουν , χτύπησε την δεύτερη και την τρίτη καμπάνα , έσβησε και στο τέλος μάζεψε τα απόκερα. Στην ακολουθία του Υψώματος στάθηκε κατά πως πρέπει και μετά έξω μοίρασε το Ύψωμα χαμογελαστή και ανταποδίδοντας τις ευχές των χωριανών που ήταν στη Εκκλησιά περίπου εξήντα. Γρήγορα ? γρήγορα έφερε και τις πίτες στο καφενείο όπου όλοι της λέγαν τα χρόνια πολλά για το Θωμά. Κι? αυτή ασταμάτητη , με ευκινησία που δεν την έχουν ούτε αυτοί που έχουν λιγότερα και από τα μισά της χρόνια κοίταγε μη μείνει κανείς παραπονεμένος.
Θωμά λέγαν και το πρώτο της παιδί που το έχασε νήπιο, μα δεν ξεχνάει ποτέ να το μνημονεύει στη Λειτουργία και σε όλες τις επισκέψεις στο κοιμητήριο , μαζί με τον άντρα της , τους γονιούς της και πολλά ακόμα ονόματα , μιλώντας για αυτούς σαν να ζουν εδώ δίπλα μας , σε έναν παράλληλο υπαρκτό κόσμο όπου με εργαλείο την πίστη προσεγγίζει κανείς.
Πέρασα βέβαια και από το σπίτι της το απόγευμα και κουβεντιάσαμε για τη ζωή της από το 1920 ως σήμερα περιδιαβαίνοντας μνήμες που ζωντανεύουν από το πλήθος των φωτογραφιών που όμορφα έστησε παντού μέσα στο σπίτι, παιδιά , εγγόνια , δισέγγονα, σπίτια , δουλειές , πρόσωπα και γεγονότα . Θα φύγει όμως για λίγο, να επισκεφθεί την μια κόρη της στα Γιαννιτσά και οπωσδήποτε μετά να βρίσκεται στη Αθήνα για τη βάπτιση της κόρης της ανηψιάς της Αρετούλας και μετά θα ξανάρθει να βάλει και λίγο κήπο??
Χρόνια πολλά Αναστασία , για το Θωμά , για σένα , για τα παιδιά σου , για τα εγγόνια σου, για όλο τον κόσμο.