Η ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ ΚΑΙ Η ΗΠΕΙΡΟΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Κοίτα, δεν είμαι εγώ που θα υποστηρίξω κανέναν βουλευτή. Όμως δεν ξεχνώ πως \"Κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν\". Κι επειδή το λαό μου, με όποια λάθη του τον αγαπώ, κομμάτι του κι εγώ κι αντίγραφό του, σέβομαι τις επιλογές του, είτε συμφωνώ είτε διαφωνώ με αυτές.

Εξάλλου, όπως είπα και στην αρχή του θέματος, η αρχή θα γίνει από τα πρόσωπα και θα ακολουθήσουν τα έργα. Μη βιάζεσαι να θεωρήσεις πως έστησα εδώ πινακοθήκη για να τους δοξάσουμε. Και κυρίως μην το θεωρείς ζήτημα αισθητικής. Είναι κυρίως θέμα ενημέρωσης, σκαλί πρώτο για να μπορούμε κάποτε να μην αποκαλούμε τους πατέρες του έθνους \"αφεντομουτσουνάρες\".

Και πριν στα έργα τους πάω, στα βιογραφικά τους θα κάνω μια πρώτη στάση. Κοιτώ και προσέχω πως όχι μόνο δεν υπάρχει ούτε για δείγμα Ηπειρώτισσα στη Βουλή, εκτός αν είναι καμιά που κατεβαίνει σε άλλη περιφέρεια, αλλά και κατά ένα περίεργο τρόπο οι 10 στους 11 είναι επιστήμονες. 3 μηχανικοί, 2 γιατροί, 2 δικηγόροι, 1 οικονομολόγος, 1 κοινωνιολόγος, και 1 φιλόλογος. Ένας μόνο δηλώνει αγρότης, έστω και συνεταιριστής, αλλά κι αυτός αν προσέξεις, είναι μηχανολόγος.

Κι αναρωτιέμαι. Είναι αυτή η σύνθεση αντιπροσωπευτική του κόσμου που τους εκλέγει? Δεν ξέρω βέβαια αν κάτι τέτοιο θα ήταν χρειαζούμενο. Όμως είμαι βέβαιη πως όσο ευαίσθητος κι αν είναι κανείς, είναι σχεδόν αδύνατον να νιώσει τον πόνο και τα προβλήματα που ο ίδιος δεν αντιμετωπίζει. Ποιος όμως μας φταίει που όταν βρισκόμαστε ενώπιος ενωπίω με την κάλπη εμπιστευόμαστε τις τύχες μας σε εκείνους που μας έχουν θρονιάσει στο μυαλό ως ιδανικά πρότυπα σημερινών επιτυχημένων ανθρώπων?

Πάει λοιπόν η γιαγιά από τα βουνά της Ηπείρου, πάει ο αγρότης και ο κτηνοτρόφος, ο υπάλληλος, ο τεχνίτης, η νοικοκυρά, ο μπακάλης και εμπιστεύονται το μέλλον τους στο γραμματιζούμενο παλικάρι, το καμάρι του τόπου. Και που για να κατεβαίνει στην πολιτική κονίστρα όσο να ναι θα έχει και γερό πουγκί. Διότι τέτοια σπορ δεν είναι για τους αδέκαρους. Και περιμένει μετά να σκύψει ετούτος ο ομορφονιός στα προβλήματά του. Να νιώσει τον πόνο της μάνας που βλέπει τα παιδιά της να ξενιτεύονται γιατί ο τόπος δεν έχει δουλειά να τους δώσει. Να συμπονέσει το γέροντα που δεν καταφέρνει να βρει λεωφορείο να φτάσει στο γιατρό στην πόλη. Και που όταν φτάσει, δεν του φτάνει η σύνταξη να αγοράσει τα φάρμακα. Και περιμένει και ο γεωργός προστασία από τους θυμούς της φύσης και το βαθύ χέρι της τράπεζας που του αρπάζει το ψωμί των παιδιών του. Αμ δε. Σιγά να μην τον νιώσουν τούτοι οι γιάπηδες.

Και ερωτώ: Ποιος φταίει που τέτοιους γιάπηδες ψηφίζουμε? Τι φταίει? Τι φταίει? Κανένα στόμα δεν το βρε και δεν το πε ακόμα?

Το σίγουρο είναι πως δε φταίνε οι ίδιοι οι βουλευτές μας. Ο καιρός που έβαζαν τα δέντρα να ψηφίσουν έχει περάσει. Δημοκρατία έχουμε. Έχουμε όμως τέτοια δημοκρατία που ο κάθε Έλληνας πολίτης (και η Ελληνίδα) να μπορούν να διεκδικήσουν μια θέση στο Κοινοβούλιο? Απ ότι φαίνεται, όχι. Δε φτάνει να είσαι Έλλην πολίτης, δε φτάνει να έχεις διάθεση να ασχοληθείς με τα κοινά, ούτε φτάνει να είσαι ικανός. Χρειάζεται να έχεις πτυχίο (και μάλιστα βαρβάτο) και να είσαι και άντρας. Και να έχεις, είπαμε, και το κατιτίς σου. Χωραφάκια, διαμερισματάκια, προίκα αφάγωτη, ό,τι τέλος πάντων.

Αυτά, αγαπητέ μου συγχωριανέ, μου χαλάν εμένα την αισθητική μου. Τα άδικα μέτρα και τα σταθμά που καταλήγουν να μας δίνουν μια βουλή που δεν αντανακλά την πραγματικότητα του λαού μας. Και όχι οι φάτσες των βουλευτών. Στο κάτω κάτω, μια χαρά τις βρίσκω τις φάτσες τους. Είναι βλέπεις και αυτό απαραίτητο προσόν. Όμορφος, μορφωμένος, πλούσιος, πετυχημένος και κυρίως σερνικός. Αν κρατάς κι από τζάκι, ακόμη καλύτερα. Τότε μπορείς να φτάσεις μέχρι αρχηγός κόμματος και πρωθυπουργός.

Μη μου μιλάς λοιπόν για αισθητική που χαλά. Εγώ την αναισθησία μας θέλω να χτυπήσω. Αυτήν που μας ρίχνει σε ύπνο βαθύ και δε μας αφήνει να σκεφτούμε τι μας φταίει και πάμε κατά βλίντζα μεριά.

_____________________________________<br><br>Η δημοσίευση επεξεργάστηκε από: Μαρία Λ, at: 12.03.07 08:32