ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΠΑΣΧΑΛΙΑΣ

Την Κυριακή 23 Απρίλη έληξε η φετινή περίοδος του Πάσχα , αφού συνέπεσαν δυο γιορτές μαζί Κυριακή του Θωμά και του Αϊ-Γιωργιού. Όταν το Πάσχα είναι πριν τις 23 Απρίλη γιορτάζεται ο Αϊ-Γιώργης στη μέρα του, αν όμως είναι μετά τις 23 γιορτάζεται την Δευτέρα του Πάσχα. Αυτήν την μέρα λοιπόν την γιορτάζουμε κατεβαίνοντας στο Σελιό στο ομώνυμο εξωκκλήσι που χτίστηκε το 1972 στα ερείπια πολύ παλιού ναού. Φέτος μαζευτήκαμε εκεί 18 χωριανοί, όπου έγινε η γιορταστική Λειτουργία .



Το πρωί το κρύο ήταν διαπεραστικό , αφού η θερμοκρασία έπεσε κοντά στο μηδέν. Όταν όμως βγήκε ο ήλιος όλα άρχισαν να ομορφαίνουν μέσα στην Απριλιάτικη φύση του χωριού μας. Ένα κέρασμα από τον εορτάζοντα Γιώργο Παπαγιαννάκη έκανε το γύρω έξω από το εκκλησάκι , όπως ακριβώς είχε κάνει πριν 20 χρόνια η Σοφία Κ.Δ. για τον έγγονό της τον Γιώργο. Η παράδοση καλά κρατεί.


Σήμερα λοιπόν αναχωρούν και οι τελευταίοι επισκέπτες του Πάσχα , χωριανοί βεβαίως που ήρθαν από την Αθήνα για να γιορτάσουν μαζί μας. Συνολικά επισκέφθηκαν το χωριό περίπου 60 και συνολικά έδειξε η απογραφή 120 κατοίκους την Κυριακή του Πάσχα , αισθητά χαμηλότερος ο αριθμός από τα προηγούμενα χρόνια, για παράδειγμα το 2006 ήταν 225! Πάλι καλά όμως αφού σε άλλα χωριά ήταν ακόμη λιγότεροι , σε ένα γειτονικό μας για παράδειγμα μόλις 2. Το καλό ήταν που ακούσαμε αρκετές παιδικές φωνές αφού ήρθαν δυο – τρεις οικογένειες με μικρά παιδιά, έτσι είδαμε κάποιες στιγμές να παίζουνε και 10 παιδάκια μαζί . Δυστυχώς δεν μπόρεσαν να οργανωθούν και ίσως ήταν η πρώτη φορά που δεν ακούσαμε τον «Λάζαρη» γιατί τα δυο βασικά μέλη της ομάδας λείπανε σε σχολική εκδρομή εκείνη τη μέρα . Οι Εκκλησιαστικές ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας και τις Διακαινησίμου έγιναν κανονικά , κάθε μέρα πρωί - βράδυ , από την αρχή τους δηλαδή τον εσπερινό της Κυριακής Βαϊων , τις πρωινές ακολουθίες των Ωρών και τους απογευματινούς Όρθρους όπου ακούσαμε πολλές ψαλμωδίες στη ορθή ( Βυζαντινή ) εκτέλεσή τους από τον Χρήστο Μαρτίνη που όπως ξέρουμε εκτός από το κλαρίνο είναι και πτυχιούχος Βυζαντινής Μουσικής. Την Μεγάλη Τετάρτη το απόγευμα η ακολουθία έγινε στη Μονή Παγανιών με πλήθος προσκυνητών και με εξαιρετικές εκτελέσεις από χορωδία Παραμυθιωτών ιεροψαλτών. Στην Ακολουθία της Αποκαθήλωσης μας τίμησε με την παρουσία της και η Δήμαρχος κ. Σταυρούλα Μπότση μετά του συζύγου της Σταύρου και της κόρης τους Ισμήνης , που ακολουθεί τα χνάρια των γονιών της , όπως και ο αδελφός της ο Χάρης ( φοιτήτρια οδοντιατρικής) . Στην πρώτη ( λεγόμενη) Ανάσταση του Μεγάλου Σαββάτου σκορπίσαμε πανηγυρικά μέσα στον Άγιο – Δημήτριο τα φύλλα δάφνης ψέλνοντας σε ήχο Βαρύ ( πλάγιος του Γ΄) το «Ανάστα ο Θεός…..», ενώ τα μεσάνυχτα της ίδια μέρας ψάλλαμε «δεκάκις» πανηγυρικά και πάνδημα το Χριστός Ανέστη έξω στην αρχαία λίθινη Τράπεζα, και ακούστηκε παντού ολόγυρα στη Βλαχωρίτικη φύση με τη συνοδεία του ήχου της γλυκόλαλης καμπάνας , αυτής που κουβάλησαν οι πρόγονοί μας στην πλάτη τους κρεμασμένη σε « τεμπλάρια » μέχρι το χωριό από τη Σαγιάδα όπου έφτασε με καράβι το 1910 από την Κωνσταντινούπολη , εκεί την αγόρασαν οι παλιοί ταξιδεμένοι Βλαχωρίτες. Ο ήχος της ολίγο πιο οξύς από την άλλη τη μεγαλύτερη που τοποθετήθηκε με την ανακαίνιση του 1970 συνταίριαξε αρμονικά και οι δυο μαζί άφησαν απόηχο του αηδονιού το ολονύχτιο ασταμάτητο κελάηδημα πάνω από την παλιά βρύση , όπου ναι μεν δεν σώζεται στην πρώτη της μορφή , όμως εξακολουθεί να τρέχει ασταμάτητα από την πέτρινη νεώτερη σε μια ξύλινη πλατανίσια μικρή «κορίτα», έργο το Θωμά που περνά πρωί – βράδυ μπροστά της με το μακρύ σκόπι του και τα δυό σκυλιά να τον συνοδεύουν ένα προπορευόμενο και ένα να ακολουθεί πάντα , παρέχοντας του ενστικτωδώς κατά κάποιον τρόπο την προστασία τους , ως ανταμοιβή για την φροντίδα που τους δείχνει ανελλειπώς. Στην Πασχαλιάτικη Θεία Λειτουργία που τέλειωσε στις 02:00 παρέμεινε εκκλησίασμα 40 πιστών , που ευλαβικά έλαβαν την Θεία Μετάληψη και πήραν μέρος στον εκπληκτικό εκείνον διάλογο του Ιερού Χρυσοστόμου με τις απαντήσεις : « -Επικράνθη! » ( ο Άδης ) , « -Ανέστη!», ( ο Χριστός ) πλείστες όσες φορές επαναλαμβανόμενες! Σαν ξημέρωσε η Λαμπρή 3-4 φωτιές φανήκαν να ετοιμάζονται για τον Πασχαλιάτικο οβελία και όταν πέρασε το μεσημέρι ακούστηκαν αρκετές τουφεκιές από δυο – τρία σημεία του χωριού σημάδι ότι το γλέντι και η χαρούμενη διάθεση έφτασαν στο αποκορύφωμά τους , με τη βοήθεια ασφαλώς της ηλιοφάνειας της μέρας. Η πανηγυρική ατμόσφαιρα συνεχίστηκε στο σχολείο, με πανηγύρι που οργανώθηκε από τα παιδιά , με φαγητό , ποτό και χορό, τιμή πακέτο που μάλλον κρίθηκε ικανοποιητική αφού οι συμμετοχές έφτασαν τις 60 , ήταν κάποιοι νέοι και από τα διπλανά χωριά και κράτησε ο χορός ως τις 4 το πρωί. Αξίζει να αναφέρουμε ότι χόρεψαν πολλοί, μικροί - μεγάλοι, νέοι και γέροι από τον παπού – Αντώνη με το τραγούδι της « κυρά –Αναγνώσταινας » όπως πάντα, μέχρι και την πεντέμισι μηνών μπέμπα της Τατιάνας , όπου μόνον όταν χόρτασε το χορό αποκοιμήθηκε! Την Δευτέρα ο καιρός άλλαξε , έβρεξε μετά από αρκετές μέρες και έκανε και λίγο κρύο , φαίνεται πως χιόνισε στα ψηλά βουνά. Έγινε Λειτουργία στην Αγ. Παρασκευή , και την Τρίτη στον προφ. Ηλία, ενώ το μεσημέρι της ίδιας μέρας είχαμε στον Άγ. Δημήτριο την βάπτιση του μικρού γυιού του Νίκου Σταμάτη που γεννήθηκε μεν στην Γερμανία , αλλά τάμα των γονιών ήταν να γίνει το Μυστήριο της Βάπτισης στο χωριό , το νήπιο έλαβε το όνομα Δημήτριος μέσα σε ατμόσφαιρα ευλάβειας , χαράς και συγκίνησης και οπωσδήποτε ελπιδοφόρας ενθάρρυνσης, όταν βλέπει κανείς να τηρούνται οι Ιερές Παραδόσεις μας από τη νέα γενιά , που μάλιστα ούτε η απόσταση στάθηκε εμπόδιο αλλά και οι καιροί κάθε άλλο παρά ευνοϊκοί είναι σε αυτά τα ζητήματα.
Από την επόμενη μέρα άρχισαν οι αναχωρήσεις των απόδημων , ενώ εμείς την Παρασκευή της Διακαινησίμου κατεβήκαμε στην Παναγία Ζα(γ)οράς, λάλησε εκεί χαρμόσυνα και δυνατά η καμπάνα του Μάνθο-Ράπτη, τσουγκρίστηκαν κόκκινα αυγά και σκορπίστηκαν κάτω τα τσόφλια , σημάδι της Ανάστασης εκεί στην καταπράσινη φύση που συμμετέχει και συμπορεύεται. Τώρα που πέρασαν αυτές οι γιορταστικές μέρες μείναμε περίπου 55 στο χωριό, αλλά ας είμαστε λίγοι , όταν υπάρχει όρεξη για δουλειά, διάθεση για ενέργεια, δράση και ζωντάνια πάντα θα αποτελούμε πόλο έλξης, όλο και θα επανέρχονται, η σπίθα να παραμένει για να μπορεί να ανάψει και όπως λέγει και ο Αγ. Ιωάννης « Αρκεί εις άνθρωπος , ζήλω πεπυρωμένος ολόκληρον δήμον αναμορφώσασθαι».