Γυναικεία παρουσία

Όταν πριν από λίγους μήνες έμαθα για τις προθέσεις της αδερφότητας να δημιουργήσει διαδικτυακό χώρο για το χωριό μας, ενθουσιάστηκα. Και τώρα που το όνειρο έλαβε σάρκα και οστά η χαρά μου είναι ακόμη μεγαλύτερη. Μπράβο και πάλι σε όλους όσους κοπίασαν.

Επί της ουσίας τώρα. Μια πρώτη ματιά στα περιεχόμενα αποδεικνύει τα ποιοτικά κριτήρια των δημιουργών αλλά και την απουσία της γυναικείας ματιάς. Το χωριό μας δεν είναι μόνο τα αξιοθέατα, η ιστορία του, το μουσείο... Είναι και όλες εκείνες οι στιγμές γύρω από το οικογενειακό τραπέζι με τα ξεχωριστά καλούδια που τα αγαπημένα χέρια της μάνας, της γιαγιάς, της θείας φρόντιζαν ακούραστα να μας προσφέρουν. Ανάμεσα σε αυτά και τα ξεχωριστά εδέσματα του τόπου μας, στοιχείο σημαντικό κι αυτό του πολιτισμού μας. Η μακαρονόπιτα της γιαγιάς (που δυστυχώς δε θα ξαναδοκιμάσουμε, όπως ποτέ δε θα ξαναπάρουμε το σακουλάκι με τον τραχανά της) η ζυμαρόπιτα της μάνας (απαραίτητο εφόδιο σε κάθε ταξίδι) η αξεπέραστη σκοτόπιτα της θείας αλλά και τα σπάργανα του Χριστού από την προγιαγιά, το σκορδάμι από τη βάβω Σόφω, ο πλόσμος που λάτρευε ο παππούς, το γαλοτύρι (που κάποτε ταξίδεψε μέχρι το Παρίσι και εξερράγη πάνω σε ένα καλοριφέρ) η γκουλιάστρα, το πεντανόστιμο γιδοτύρι της κακω - Λένης, η κορφούλα της κακω - Ρήνης και πόσα και πόσα άλλα.

Όλα αυτά, που μέρα τη μέρα εξαφανίζονται μαζί με εκείνες που τα δημιουργούσαν και αντικαθίστανται με πίτσες και τας κεμπάπ, τορτελίνια και χάμπουργκερ, έχουμε την υποχρέωση να τα διασώσουμε. Μαζί και όλα τα ξεχωριστά μαγειρικά σκεύη για την παρασκευή τους και τα έθιμα που ήταν συνδεδεμένα μαζί τους.

Η κουζίνα, λοιπόν, του τόπου μας, θαρρώ πως πρέπει να αποτελέσει ξεχωριστό θέμα του σάιτ. Και δεν είναι το μόνο γυναικείο στοιχείο... Οι ενδυμασίες, τα ρούχα του σπιτιού, τα κοσμήματα, η ανατροφή των παιδιών, η θέση της γυναίκας στην τοπική μας κοινωνία, είναι μερικές ακόμη πλευρές που πρέπει να μας απασχολήσουν. Όπως βεβαίως τα ξεχωριστά γυναικεία πρόσωπα του χωριού μας. Και ειδικά εκείνα που δε θα ξαναδούμε.

lambanontas ypopsi ta parapano (mou aresan na po tin alitheia) kai efoson exoume k kapoion prothimo na grapsei arthra (eee Danai??), tha dimiourgiso merikes enotites kathara alpha-stage.

Pano se autes opoios thelei mporei na grapsei arthra ta opoia mporoun na periexoun fotografies k oti allo thelei o kathenas, kai na to steilei se word-format stin dieuthinsi Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. kai tha frontiso na mpei sto site.

Vevaia o kathenas mporei na grapsei tin diki tou enotita kai na min kleidothei mono stis proteinomenes.

Nikos


p.s. Logokrisia k editors-review 8a/isos pesei.Gia na min parexeigiomaste!!

Αγαπητέ Νίκο,

ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκριση. Υπόσχομαι σύντομα να στρώσω τη μάνα μου να μου πει καμιά συνταγή και να τη στείλω να συμπληρώσει την κρεατόπιτα ή στο πιο βλαχωρίτικο, κριασόπιτα ή και κρεασόπιτα, αφού κριάσι ή και κριγιάσι λένε στον τόπο μας το κρέας.

Αν και η βλαχωρίτικη κριασόπιτα δε γίνεται με μπέικιν πάουντερ, σόδα και κιμά. Πού τέτοιες πολυτέλειες τα χρόνια εκείνα τα παλιά? Στη συγκεκριμένη κριασόπιτα έμπαινε ρύζι ή κοφτό (αχ, αυτό το κοφτό, το θυμάμαι ακόμη από τα χεράκια της κακω - Λένης, στο συσσίτιο του σχολειού...) και ολόκληρα κοψίδια κρέατος στην επιφάνεια της πίτας. Τα φύλλα έμπαιναν από κάτω από τη γέμιση και αναδιπλώνονταν στα άκρα της επάνω επιφάνειας, σχηματίζοντας τον κρόθο. (Οι πληροφορίες είναι από το λεξικό του ιδιαίτερου λεξιλογίου του τόπου μας που έχει ετοιμάσει ο Θεόφιλος Λαμπρίδης.)

Από το ίδιο λεξικό και η σχετική φράση:

\"Κόψε μου ένα κριτσέλι απ' τον κρόθο της κρεασόπιτας.\"

Αχ, και να μην ήταν μόνο του λεξικού τα λόγια. Αχ, και να ήμασταν γύρω από την τάβλα της βαβα - Αρετής, με αναμμένο το τζάκι και στη μέση το ταψί με ολοζώντανη κρεασόπιτα. Και για επιδόρπιο, μέρες που είναι, εκείνα τα φοβερά σπάργανα του Χριστού που ετοίμαζε.

Λοιπόν, πέρα από τις συνταγές, να απευθύνω παράκληση για ζωντάνεμα μέσα από τις ιστοσελίδες του σάιτ και των παλιών ξεχασμένων παιχνιδιών του τόπου μας. Θα μου κάνουν μεγάλη χάρη όσοι τα θυμούνται καθώς αποφασίσαμε με τους μαθητές μου να μελετήσουμε τα παραδοσιακά παιχνίδια. Πλην η δική μου μνήμη είναι ιδιαίτερα ασθενής. Μέσες άκρες θυμάμαι τις μπουσλίγκες, το πατώ, το βεζίρη και τα χρώματα (ή αγοραστή - πωλητή). Ιδιαίτερα σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ ένα παιχνίδι που παίζαμε με ονομασίες χωρών. Θαρρώ πως σχεδιάζαμε έναν κύκλο στο έδαφος αλλά τα παρακάτω έχουν προ καιρού υποστεί αθέλητο delete.

Δεν μπορώ να καταλάβω τι κάνω λάθος μερικές φορές και δημοσιεύεται η ίδια απάντηση δυο φορές. Δυστυχώς δε βλέπω και επιλογή διαγραφής της δημοσίευσης.<br><br>Η δημοσίευση επεξεργάστηκε από: Δανάη, at: 27.12.06 09:52

kala i kreatopita pou exo balei einai mia demo syntagi gia to pos peripou prepei na einai oi sintages.. (styl-morfi ktl ktl).. enoeitai oti allios ftiaxnete sto polydroso, opote otan exoume tin kanoniki syntagi tin allazoume..

p.s. an exoume k photografia apo kathe syntagi tou apotelesmatos tha itan telio!!!

KALI XRONIA!!!

oso gia tis diples apantiseis... mipos kaneis Double-click sto koumpi ypoboli????who knows!!!computer einai auta, tou satana!!!xexexe