ΕΙΚΟΝΕΣ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ

Καταγάλανο ουρανό, και λαμπρότατο ήλιο μαρτυράει το σημερινό πρωινό. Είναι 19 του Νοέμβρη και νοιώθει κανείς το προχωρημένο Φθινόπωρο σε όλο του το μεγαλείο . Εικόνες μαγευτικές σαν βρίσκεσαι στο αμύθητης αξίας θησαυροφυλάκιο της φύσης. Το χρυσό γύρω σου άφθονο, να το απολαμβάνει ο καθένας , και όχι σε υπόγειες κρύπτες. Και όπως το λούζει ο ήλιος , σε αντίθεση με το βαθυπράσινο των αειθαλών, χορτασμένο από την πολυήμερη βροχόπτωση που ως χθες βράδυ αδιάκοπα έπεφτε, λαμπιρίζει καράτια πολλά.
Στάθηκα για λίγο στο Πλάϊ το Μέγα, ( προσοχή όχι Μέγα Πλάϊ ) να αγναντέψω τον ζωντανό Βλαχωρίτικο πίνακα που τόσο τέλεια συνταίριαξε ο Δημιουργός. Μια απέραντη λίμνη πλημμύρισε Σελιό και Ζαγορά και χάραξε ακτογραμμή από το Λάκκο ? Τσόγκα ως το Γουμενοστάλο, από Ραβενή οριζόντια στα μισά του Μαλουνιώτικου και κόβει το Κουρί στη μέση αδειάζοντας ασταμάτητα από το Φραγκοπήδημα ως το Μπογάζι αμέτρητα κυβικά πυκνής ολόλευκης ομίχλης που διαλύεται πριν ακόμα φτάσει στη Μπολιάνα. Όλα τα είδη δρυός της περιοχής ντύθηκαν τη χρυσή τους περιβολή. Γρανίτσες, τσέρα, μερόδρυα, κρυπούνια και βελανιδιές ολοκίτρινα. Που και πού φραξιά , φτελιάδες και σφοντάνια ξεχωρίζουν σε κόκκινες αποχρώσεις.
Αντίθετα αριάδες , πουρνάρια και ζηλιενιές κρατάνε το σκούρο πράσινο, πιο έντονο φαντάζει σήμερα. Τα βράχια γκρίζα μα λουσμένα πολύ , στάζουν σαν τεράστια σφουγγάρια, ο Τσούτσουρας, οι Αλεπότρυπες , ο Τσιέμκας, οι Γραβούλες και η Σφήνα στου Φωτεινού. Τα ξέφωτα δείχνουν ανοιχτό πράσινο από το μπόλικο χορτάρι που φύτρωσε στην εποχή του φέτος. Ένα κοπάδι πουλιών ασήμωσε προς τα Κεφάλια, φάσες αναγνώρισε το έμπειρο μάτι του βετεράνου κυνηγού. Βουίζουν οι λάκκοι από το τρεχούμενο νερό, Γιακείμη, Λακόπουλος , Μέγα ? Λάκκος και η Δάφνες κοντά στον Πετούση , ποτάμι που αφρίζει μέσα από στις χαλικαριές , σχηματίζοντας πολυάρυθμα ρυάκια γάργαρου νερού , υπερχείλιση της γιγάντιας υπόγειας δεξαμενής που κρύβει ο όγκος της Μίχλας.
Μαγεύομαι εξερευνώντας ώσπου ο βρυχηθμός μιας υπέρβαρης νταλίκας με Ιρανικές πινακίδες με επανέφερε στα τετριμμένα και συνέχισα για Παραμυθιά?..

ΠΠΔ, μερικά από τα κείμενά σου στο forum -όπως τούτο εδώ- είναι από τις πιο ουσιαστικές και όμορφες ανταποκρίσεις από το χωριό μας. Κομίζουν αισθήσεις αγαπημένες και ανεξίτηλες που άλλοτε αναπολούμε και άλλοτε ονειρευόμαστε. Γράφε συχνότερα! Έχοντας στο νου να συντροφεύεις με τα κείμενά σου όλους όσοι δεν μπορούν να σταθούν όσο συχνά θα ήθελαν στο Πλάι το Μέγα και να θωρήσουν την αιθέρια χορογραφία της αντάρας, το χορό βουνών και πουλιών στο γενέθλιο τόπο μας. Ίσως έτσι για κάποιους το κάλεσμα της συχνής ή και της μόνιμης επιστροφής να αναδειχθεί πιο δυνατό από το εκκωφαντικό τραγούδι των σειρήνων στη βοή των πόλεων.

ΠΠΔ,
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τον Αλέξανδρο...γράφε συχνότερα!!!Παλιότερα μας έδινες πιο συχνές ανταποκρίσεις και μας είχες καλομάθει.Είσαι τόσο απίστευτα περιγραφικός που νομίζουμε ότι βρισκόμαστε στο χωριό.Συνέχισε να μας καλομαθαίνεις.

" Φυλλομετρώντας" τις παλιές σελίδες του ηλεκτρονικού μας ημερολογίου, έφθασα στο φθινόπωρο του 2007, πέντε χρόνια πριν. Πόσα άλλαξαν από τότε , ΄' σε προσωπικό σε συλλογικό και κοινωνικό ευρύτερα επίπεδο! Ο χρόνος κυλά σαν αέναο ποτάμι και μεις μαζί ταξιδευτές. Τότε ανταμώναμε πιο συχνά και πιο πολλοί εδώ στον ιστότοπό μας.'Ηταν ακόμα ο ενθουσιασμός του ξεκινήματος, ήταν άλλα τα ερεθίσματα, ήρθαν και τα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συγκυρίες διάφορες και δυσκολίες άλλες, μεγαλώσαμε κιόλας ... Αν και λιγόστεψαν , υπάρχουν όμως ακόμα κάποιοι που επισκέπτονται συχνά το www. polydroso.gr και μέσω αυτού πετάγονται νοερά μέχρι το χωριό μας.
Το χωριό μας που μόλις το τελευταίο Σαββατοκύριακο , ήδη μέσα Οκτώβρη, ένοιωσε την αλλαγή εποχής και μετά από ένα μακρύ , εξαντλητικό και άνυδρο καλοκαίρι χόρτασε τα φθινοπωρινά πρωτοβρόχια. Βροχή πολλή , ραγδαία , ασταμάτητη. Με αστραπές που σε κάνουν να λαχταράς και μπουμπουναριές που τρίζει ο τόπος. Πλημμύρα οι δρόμοι, ποτάμια οι λάκκοι, λίμνες οι αυλές. Να μη μπορείς να κάνεις βήμα και η ομπρέλλα να καταντάει άχρηστη. Οι στέγες των σπιτιών τέτοιες μέρες φανερώνουν τις κατασκευαστικές τους ατέλειες και αλαφιασμένοι οι νοικοκυραίοι τρέχουν να βρουν τους μαστόρους . Βαριά τα σύννεφα , σμίγουν με την πυκνή ομίχλη στις μικρής διάρκειας ξελαμπές και τροφοδοτείται ο κύκλος της βροχής ξανά και ξανά όσο να χορτάσει η γης νερό.
Νερό πολύ , που αιώνες τώρα με την φυσική του δύναμη της διάβρωσης διαμόρφωσε το εξαιρετικό και πολύμορφο ανάγλυφο του χωριού. Νερό που σχημάτισε ρέματα , μικρά και μεγαλύτερα και όλα μαζί να καταλήγουν στο Μέγα Λάκκο , που ξεκινώντας από τα Μέγα Πλάι ορίζει και ξεχωρίζει το γρανιτένιο βουνό της Μίχλας από τα δυτικά , σε μια διαδρομή ιδιαίτερα δύσβατη, πολύμορφη και πολύβουη σε τέτοιες δυνατές βροχές. Τότε αξίζει να περπατήσει κανείς το μονοπάτι προς το Τζουρλόγγο . Να νοιώσει αυτή τη δύναμη το νερού περνώντας το γιοφύρι του " Γιακείμι" και να σταθεί στα " Σεντούκια " αγνάντια προς το χωριό.



Ομορφιά ανείπωτη με λόγια, απερίγραπτη. Μόνον όποιος έχει βρεθεί τέτοιες μέρες και έζησε τις στιγμές μπορεί να την αισθανθεί. Αυτό το μονοπάτι πιστεύω πως αξίζει τον κόπο να βρεθούμε δυο - τρεις χωριανοί να το " υιοθετήσουμε " , να το προσέχουμε και να το συντηρούμε , να το διατηρούμε καθαρό και επισκέψιμο , δεν θέλει πολλά , μια - δυο μέρες δουλειά το χρόνο. Μάλιστα όχι μόνο ως το Τζουρλόγγο αλλά και ως το βράχο του Τσέμκα που έχει υπέροχη θέα προς την κοιλάδα του Καλαμά και ως το τέρμα του στο Παρκειό, από όπου μπορείς να δεις το Φραγκοπήδημα . Μονοπάτι όχι ιδιαίτερα δύσκολο , ακόμα και για ηλικιωμένους κατάλληλο. Με διαδρομή μέσα από το παρθένο δάσος , το Κουρί, θα προσέλκυε και επισκέπτες στο χωριό. Για να οραματιστούμε και ένα τοξωτό γεφύρι στο Μέγα - Λάκκο , φέρνουμε το Ζαγόρι 100 χιλιόμετρα πιο κοντά στο Ιόνιο. Με το αξιόλογο Μουσείο μας και την αναπαλαιωμένη Εκκλησιά μας, γιατί όχι ; Προτείνω λοιπόν μια Φθινοπωρινή εκδρομή για άσκηση , για απόλαυση και καμιά νέα ιδέα, εκεί προς τα τέλη Νοέμβρη. Τι λέτε, είναι κανείς: