ΓΙΟΡΤΗ ΜΗΤΕΡΑΣ

Δεύτερη Κυριακή του Μάη χτες, καθιερωμένη σαν Γιορτή της Μητέρας και μ'αυτό αφορμή κάνω μια μικρή αναφορά στο πόσο τίμησαν την μητέρα τους τα παιδιά της, όχι μόνον χθές αλλά σε όλη της τη ζωή και όχι μόνο τη μητέρα , αλλά και τον πατέρα τους , από τη μέρα που έφυγαν μακρυά τους μέχρι και τη στιγμή που για πάντα χώρισαν σε τούτο τον κόσμο. Το σπίτι τους είναι στη γειτονιά μου και από μικρό παιδάκι έχω την εικόνα τους στο νού μου. Μεγάλωσα μαζί τους . Μιλάω για τον Μπαρμπα -Νικόλα και την κάκω -Βασίλω Ράπελλα. Χτες τελέσαμε το 40/ήμερο μνημόσυνό της. Κόσμος πολύς κατέφθασε από παντού, η εκκλησιά μας γέμισε ασφυκτικά, παιδιά , γαμπροί και νύφες , εγγόνια και δισέγγονα και άλλοι συγγενείς από τα γύρω χωριά, την Αθήνα και το εξωτερικό επίσης. Μέσα σε ένα εκπληκτικά καταπράσινο περιβάλλον , το χωριό μας πλημμύρισε κόσμο λίγες μόνο μέρες μετά την Πασχαλιά. Μετά την ιεροτελεστία, όλοι μαζί στον καφέ, το κονιάκ, στο κοιμητήριο και στο τραπέζι. Ατμόσφαιρα κάθε άλλο παρά θλιμένη, αλλά χαρούμενη, με γέλια, κοσμαντάμωση , πανηγύρι θα τόλεγες. Και τα παιδιά της μακαρίτισσας όλα εκεί με τις οικογένειές τους, με τα αστεία τους και με τα τρανταχτά γέλια τους όπως πάντα . Τρεις οι γυιοί και τρεις οι κόρες , ζωή νάχουν. Άλλα τόσα έφερε στη ζωή η Κάκω μα εκείνα χαθήκαν μικρά. Όλα παντρεμένα και οι κόρες και οι γυιοί άλλοι εδώ κοντά , αλλοι στην Αθήνα και ένας στην Αφρική. Πάντοτε επισκέπτονταν τους γονείς τους .Οι κόρες που ήταν στα κοντινά χωριά κάθε Κυριακή με τους άνδρες τους. Οι άλλοι από την Αθήνα με την πρώτη ευκαιρία και ο Στέφανος από την Αφρική δυό φορες το χρόνο . Ακόμα και τα εγγόνια πολύ συχνά έπισκέπτονταν τον παππού και τη γιαγιά . Όταν αντάμωναν πολλοί μαζί ξεσήκωναν τη γειτονιά από τα γέλια. Και όταν από την αρρώστεια απόκαμαν οι γερόντοι γονείς , πρώτοι φέραν στο χωριό άνθρωπο να τους προσέχει ως την τελευταία τους πνοή. Τίποτα να μη τους λείψει ούτε ο γιατρός , ούτε η παρέα , ούτε η επίσκεψή τους. έλεγε πάντα η κάκω - Βασίλω , αιωνία της η μνήμη. Έφτασε και πέρασε τα ενενήντα . Το ίδιο και ο Μπαρμπα Νικόλας . Με τα λογικά τους ως το τέλος, πραγματικά \"τέλη Χριστιανά, ανώδυνα, ειρηνικά....\". Ας έχουν την ευχή τους λοιπόν παιδιά και εγγόνια γιατί τους τίμησαν και με το παραπάνω και όλα ας τους πηγαίνουν καλά και χρόνια πολλά να ζήσουν στη γή , κατά πως και Βίβλος υπόσχεται. ( Έξοδος Κ - 12)