Κατοικούν κι αυτά στο χωριό μας

Ακούγοντας το Θοδωρή το Μητσέλο στη συνέλευση του Φιλοπροόδου, πήρα μεγάλη χαρά. Γιατί είναι χαρά να βλέπεις νέα παιδιά να ευαισθητοποιούνται για το περιβάλλον. Και όχι μόνο με λόγια αλλά με πράξεις.

Με αφορμή λοιπόν την προσπάθεια του Θοδωρή βρίσκω την ευκαιρία να εστιάσω και σε ένα άλλο πρόβλημα του μικρού χωριού μας. Το κυνήγι που γίνεται στα χαριτωμένα τετράποδα, στις γάτες και στους γάτους.

Πάλι φέτος κάποιοι τις σκοτώνουν. Μα πώς μπορούν να αφαιρούν έτσι αδίστακτα τη ζωή από τα ανήμπορα αυτά ζωάκια που μόνο καλό μας προσφέρουν;

Αυτά τα ζωάκια που μόνο να τα βλέπεις είναι ευχαρίστηση απερίγραπτη:



Δεν είναι ψεύτικο, δεν είναι ξένη φωτογραφία. Είναι ένα από τα νεογέννητα γατάκια της γάτας μας. Που το βλέπω και σφίγγεται η καρδιά μου γιατί δεν ξέρω αν το επόμενο καλοκαίρι θα το βρω να με περιμένει ή κάποιος ασυνείδητος θα του στερήσει τη ζωή.

Κουκλί το νεογέννητο! Φιλιά από την άλλη άκρη του δωρικού τόξου, την Όλυμπο της Καρπάθου. Από τα βόρεια και δυτικά, στην άπω ...νοτιοανατολή! Εδώ ο λαϊκός πολιτισμός είναι ζωντανός και, παρά τις μεγάλες μορφικές διαφορές, πσρουσιάζει ουσιώδεις συγγένειες με ό,τι πιο αυθεντικό επιβιώνει στην Άπειρο Ήπειρο σήμερα. Ελπίζω κάποτε να αξιωθώ να συμβάλλω στην αδελφοποίηση του τόπου μας με την άλλη άκρη της Ελλάδας, την τόσο μακρινή αλλά και τόσο κοντινή...

Υ.Γ. Ελπίζω σήμερα να είχαμε τα καλύτερα αποτελέσματα στην ανακοίνωση των βάσεων των παιδιών του χωριού μας!

Ο γιος του Κεν...

Εξαιρετικά αφιερωμένη η φωτό στον Αλέξανδρο.

Όσο θυμάμαι τη σπαρακτική στιγμή του αποχωρισμού του Κέντ από τη ..θετή μητέρα του (γνωστή νέα ηθοποιό) και το πρώτο ταξίδι του μαζί μου στο χωριό... Παραλίγο να τρακάρουμε όταν κάπου στο Αγρίνιο θεώρησε σκόπιμο να τιναχτεί στην αγκαλιά μου για να μου εκφράσει τα φιλικά του αισθήματα

Όσο ζει κανείς μαθαίνει... έτσι ε; Αγκαλίτσες με το γατί στο τιμόνι!!! Πολύ τυχερός ήσουν...

Λοιπόν, τα γατάκια είναι δύο. Παραθέτω φωτογραφία και του άλλου: