Α.Μ.
αυτό που ξέρω εγώ είναι να μην εμπιστεύομαι το λόγο ανθρώπων που σε σοβαρή συζήτηση απαντούν με το \"κάτσε στο ύψος σου Βεντερίκο και μην τρομάζεις\", \"ξέρεις τι λένε για το δάχτυλο και το φεγγάρι\" και άλλα φαιδρά.
Θα μου πεις, εδώ είναι η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας. Τι ψάχνεις να βρεις; Έλα μου ντε που εγώ ψάχνω. Οι υπόλοιποι, που όταν έχουμε ένα πρόβλημα το μόνο που προτείνουν είναι το καλογερίστικο \"κάνε υπομονή\", ας κάνουν πρώτα οι ίδιοι κι ας μην ανακατεύονται αφού λύση καμία δεν έχουν. Αν ακούγαμε τέτοιες φωνές, ο κόσμος δε θα είχε κάνει ποτέ ούτε ένα βήμα προόδου.
Και να σου και αυτό: Για μένα αυτές οι συντηρητικές φωνές που δεν μπορούν να δουν τη δυνατότητα βελτίωσης της ζωής και παραμένουν εγκλωβισμένοι στο \"έτσι έχουν τα πράγματα με όλες τις αστυνομίες του κόσμου\", είναι το ίδιο επικίνδυνοι, μπορεί και περισσότερο, από όλες τις αστυνομίες του κόσμου που περιγράφουν. Στο βαθμό μάλιστα που κατοικούμε σε δημοκρατική χώρα και η όποια εξουσία πηγάζει από το λαό. Τον πεσιμισμό τους πως δεν αλλάζει τίποτα, καλύτερα να τον δουν κάτω από το πρίσμα της αδιαφορίας του πολίτη και του ωχαδερφισμού που κουβαλάνε.
Διότι η αστυνομία δεν είναι αυτόνομη. Εντολές εκτελεί. Αντί λοιπόν να μιλάς για δάχτυλα και φεγγάρια, δες πρώτος την κατάσταση στις σωστές της διαστάσεις. Ποιος έχει την ευθύνη για την κατάσταση αυτή. Εγώ τουλάχιστον όταν πηγαίνω σε πορείες και τρώω χημικά, δεν τα βάζω με τον ανώνυμο μπάτσο αλλά με εκείνον που κάθεται στο γραφείο του υπουργού και του πρωθυπουργού. Κι αφού σου αρέσουνε οι παροιμίες, να στο πω και έτσι μπας και το καταλάβεις:
\"Όταν μας φταίει το γομάρι, δε βαράμε το σαμάρι.\"
Ξέρεις τι μου θύμισες με όλα τούτα; Κάποιους παλιούς και φευγάτους τώρα, που όταν μπήκε ζήτημα να φτιαχτεί υδραγωγείο στο χωριό, αντέδρασαν με το επιχείρημα πως είναι έθιμο τοπικό να κουβαλάνε οι γυναίκες το νερό με τις βιτσέλες. Όπως ξέρεις, υδραγωγείο φτιάχτηκε. Το ίδιο σου λέω πως θα φτιαχτεί κάποτε και η αστυνομία όπως τη θέλουμε και όπως τη χρειαζόμαστε.
Όπως έχουν φτιαχτεί και πολλά άλλα και στο χωριό μας, και στην πατρίδα μας και στον κόσμο ολόκληρο. Σκλάβοι ήταν πριν μερικές δεκαετίες οι παππούδες μας. Ξέρεις μήπως το πώς κατάφεραν να απελευθερωθούν; Ξέρεις και τι κατάρες έφαγαν εκείνοι οι \"τρελοί\" που ξεκίνησαν την επανάσταση; Μιλώ για τον Υψηλάντη και τους Φιλικούς... Αν δεν το ξέρεις, δίνω ένα σύνδεσμο με αυτούσιο το κείμενο του αφορισμού:
ethnikoi.org/grigoriosE.html
Αντιγράφω από κει:
Εκείνους δε τους ασεβείς πρωταιτίους και απονενοημένους φυγάδας και αποστάτας ολεθρίους να τους μισήτε και να τους αποστρέφεσθε και διανοία και λόγω, καθότι και η εκκλησία και το γένος τους έχει μεμισημένους, και επισωρέυει κατ' αυτών τας παλαμναιοτάτας και φρικωδεστάτας αράς' ως μέλη σεσηπότα, τους έχει αποκεκομμένους της καθαράς και υγιαινούσης χριστιανικής ολομελείας' ως παραβάται δε των θείων νόμων και κανονικών διατάξεων, ως καταφρονηταί του ιερού χρήματος της προς τους ευεργέτας ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας, ως εναντίοι ηθικών και πολιτικών όρων, ως την απώλειαν των αθώων και ανευθύνων ομογενών μας ασυνειδήτως τεκταινόμενοι, αφωρισμένοι υπάρχειεν και κατηραμένοι και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον άλυτοι, και τω αιωνίω υπόδικοι αναθέματι, και αυτοί, και όσοι τοις ίχνεσιν αυτών κατηκολούθησαν του λοιπού, αν μη θελήσωσιν εννοήσαι την αρπαγήν και απάτην, και επιστραφήναί τε και βαδίσαι την ευθείαν της σωτηρίας οδόν, αν δεν αναλάβωσιν, ό εστι, τον εντελή χαρακτήρα του ρεαγιαδικού αυτών επαγγέλματος.
Όπως βλέπεις, παλιά συνήθεια είναι όποιον επιχειρεί να αλλάξει μια κατάσταση, να τον βρίζουν, να τον χλευάζουν, να ζητάνε ακόμη και να μείνει άλιωτο το σώμα του στον τάφο... Για να τον αναγκάσουν να σκύψει το κεφάλι και να σεβαστεί το \"ρεαγιαδικό επάγγελμα\". Όσοι λοιπόν πιστοί ραγιάδες παραμένουν της όποιας εξουσίας, λογικό είναι ούτε καν να τους περνάει από το νου ότι μπορεί μια άλλη αστυνομία να υπάρξει. Κι ακόμη πιο λογικό να μην κουνάν το δαχτυλάκι τους για να αλλάξει η κατάσταση. Παρά να κάθονται και να μας πουλάνε θεωρίες για δάχτυλα που δείχνουν το φεγγάρι.
Οι άλλοι, οι \"τρελοί\" της κάθε εποχής, προτιμούν να μην ονειρεύονται κοιτώντας δάχτυλα και φεγγάρια, αλλά να παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους και να ζητούν να βγει ο ήλιος της δικαιοσύνης. Έτσι, στη δική σου προσπάθεια, να ψάχνω τα φεγγάρια και τα δάχτυλα, σου απαντώ με άλλη παροιμία, πιο παλιά και πιο σοφή:
\"Συν Αθηνά και χείρα κίνει.\"
Και μην περιμένεις μαζί με τους μοιραίους του Βάρναλη, τους δειλούς και τους άβουλους, να γίνει το θάμα του εκδημοκρατισμού των Σωμάτων Ασφαλείας. Τίποτα δεν έγινε σ' αυτό τον κόσμο χωρίς οι άνθρωποι να αγωνιστούν. Και τίποτε δεν έγινε από εκείνους που κάθονται και ασχολούνται με δάχτυλα και φεγγάρια.