ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟ ΒΛΑΧΩΡΙ

Φίλοι καλωσορίσατε
Φίλοι κι αγαπημένοι
Απόψε όλοι σας μαζί
χαρείτε να χαρούμε
Κι αύριο καλές αντάμωσες
ξανά ν' ανταμωθούμε
στον Άη Λια, στη Ζαγορά
στη Μίχλα, στο Τζουρλόγκο
και στο Σελιό, στην Ντράζανη
ψηλά στου Βεντερίκου
για να κοιτάμε το χωριό
πάντοτε να προκόβει

Στίχοι γραμμένοι για το καλωσόρισμα στο χορό του χωριού στις 3.2.2007. Τραγουδήθηκαν από έξι μέλη του πολυφωνικού συνόλου \&quot;Χαονία\&quot;, τρεις συγχωριανοί μας ανάμεσά τους. Μάλλον ταπόσωσαν καλά, τη Δευτέρα τους ήρθε χαμπέρι ότι τους χαλεύουνε στην ...Κίνα! Με απόφαση της ελληνικής πολιτείας θα εκπροσωπήσουν τη χώρα μας το φθινόπωρο σε παγκόσμιο φεστιβάλ στο Πεκίνο! Φήμες ότι εκεί θα γράψουν στίχους στα ...κινέζικα ελέγχονται ως ανακριβείς, κακόβουλες και υποβολιμιαίες... έ , όχι και τσ(ζ)ου-ρλο-γκο....<br><br>Η δημοσίευση επεξεργάστηκε από: alexandros, at: 06.02.07 20:44

Φίλε Αλέξη,
Από καιρό ήθελα να το κουβεντιάσομαι και όλο μου ξεύφευγε. Έχω την εντύπωση ότι στο χωριό μας και στα πέριξ το πολυφωνικό τραγούδι είχε έναν διαφορετικό τόνο. Στο λέω σήμερα για να μη το ξεχάσω, παίρνοντας αφορμή απ' το σχόλιο φίλου μου που πρώτη φορά σας άκουσε στο Καλωσόρισμα του χορού. Χωρίς να σας βλέπει μόλις άκουσε το τραγούδι είπε \&quot; με Αρβανίτηκα τραγούδια ξεκίνησε ο χορός;\&quot; και δυσκολεύτηκα να του εξηγήσω. Αν δε με απατά η μνήμη μου μάλιστα, στα τραπεζώματα παλιά πάντα τραγουδούσαν με πρωταγωνιστές τους Διωχναίους. Ηταν κάτι διαφορετικό. Ή κάνω λάθως;

π.Δημήτρη είναι ενδιαφέρον το θέμα που θίγεις. Από τη μια αφορά στο πολυφωνικό τραγούδι και τον τρόπο επιβίωσής του στην περιοχή μας κι από την άλλη τη σημερινή μας αντίληψη για το πολυφωνικό τραγούδι.
Το 1998, στην πρώτη εκδήλωση που διορανώσαμε στο χωριό με πολυφωνικά, ένας γέροντας που συμμετείχε στον πολυφωνικό όμιλο της Πολύτσανης, με επίθετο Μάκος, μας είχε πει μια κουβέντα: \&quot;το πολυφωνικό τραγούδι είναι τραγούδι για μοναχοκοιτάρηδες\&quot; γιατί κάθε χωριό, κάθε παρέα χωριστά μέσα σε κάθε χωριό, \&quot;αλλιώς το κοιτάει\&quot;, αλλιώς το ερμηνεύει.

Φέτος κλείνουμε δέκα χρόνια ενασχόλησης με την έρευνα και την ερμηνεία του πολυφωνικού τραγουδιού. Η κουβέντα του γέροντα επιβεβαιώνεται σε κάθε μας καταγραφή. Άγραφη, λαϊκή, φωνητική παρτάδοση το πολυφωνικό τραγούδι, δεν έχει μονοσήμαντη ερμηνεία. Κάποια γενικά, δομικά χαρακτηριστικά μπορούμε να διακρίνουμε σε κάθε περιοχή, κυρίως σε ό,τι αφορά στη σύνθεση των ομίλων, την ύπαρξη των ρόλων, την αδρή ανάπτυξη των μελωδικών γραμμών. Στην περιοχή μας η πολυφωνία επιβίωσε περισσότερο σαν μνήμη παρά σαν ζωντανή έκφραση. Ποιες διαδρομές ακολούθησε αυτή η μνήμη είναι θέμα έρευνας και κάθε απάντηση θα έχει ενσωματωμένες υποθέσεις για να καλύψει ό,τι δεν μπορεί να τεκμηριωθεί.

Mπορούμε να πούμε, όμως, ότι στο χωριό μας η μνήμη πολυφωνίας συσχετίζεται και με την καταγωγή δύο μεγάλων οικογενειών (Μακάτες και Μαρτιναίοι) από ένα χωριό που αποτελεί κεντρική αναφορά για τους φίλους του πολυφωνικού τραγουδιού σαν χώρος της πιο αυθεντικής επιβίωσής του, τη Σωτήρα της Άνω Δερόπολης. Το 1999 με τον Αντώνη Έξαρχο πρωτοπήγαμε στη Σωτήρα αναζητώντας πολυφωνικά τραγούδια και οικογενειακές ρίζες. Βρήκαμε τοπωνύμια όπως \&quot;το αμπέλι του Μάκου\&quot;, \&quot;το κόνισμα του Μάκου\&quot;. Φέραμε τότε μαζί μας, ο καθένας για τον πατέρα του, λίγο χώμα απο το αμπέλι του Μάκου και λίγο τρεχούμενο νερό από τη βρύση του χωριού. Ο πατέρας μου τα έχει εντοιχίσει δίπλα στην είσοδο του σπιτιού μας στο χωριό. Από τότε πήγαμε και με το Γιώργο Διώχνο πολλές φορές. Σε κάποια μας εκδήλωση, νομίζω το 2003, μας ακολούθησαν και ο Χρυσόστομος, η Σπυριδούλα και η Μαρία Λαμπρίδη, η Σωτηρούλα Διώχνου, είμασταν επτά πολυδροσίτες εκείνη τη μέρα στη Σωτήρα... Ο Χρυσόστομος, μάλιστα, με μια δωρεά του τότε, ενίσχυσε την αναστήλωση στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία στα ψηλά της Σωτήρας, ξωκκλήσι που ρήμαξε απο τα χρόνια της απαγόρευσης των εκκλησιών επί Χότζα.

Και το άλλο μου σόι, οι Διωχνάοι, απο τη Σωτήρα κατάγονται. Θυμάμαι από παιδί κι έχω καταγράψει τον παππου Θεολόη να τραγουδά πολλά τραγούδια με σαφέστατη πολυφωνική καταγωγή αλλά όχι με πολυφωνικό τρόπο. Τα τραγουδούσε μόνος, ως μονωδίες. Παράδειγμα το πασίγνωστο \&quot;Αλησμονώ και χαίρομαι\&quot; που ηχογράφησε και η Ακαδημία Αθηνών το 1953 με το Θεολόη Διώχνο. Ήταν μόνο η μελωδική γραμμή του τραγουδιού, το πάρσιμο οπως το λέμε, δίχως κλώστη κι ισοκράτες. Ένα ιδιόμορφο πάρσιμο που είχε ενσωματώσει μέσα του και στοιχεία κι από τους ρόλους που έλειπαν. Θυμάμαι τον παππού, σε δίσεκτα χρόνια, να ακούει πολυφωνικά στο \&quot;Ράδιο Τίρανα\&quot; και \&quot;Ραδιο Αργυρόκαστρο\&quot; και να μου λέει ό,τι έτσι τραγουδάγαν οι παλιοί. Αυτή ακριβώς ήταν και η πρώτη μου μνήμη από το πολυφωνικό τραγούδι.

Το πως επιβίωσε η πολυφωνία από περιοχή σε περιοχή είναι θέμα έρευνας πολύχρονης. Το καλωσόρισμα που τραγούδησε η \&quot;ΧΑΟΝΙΑ\&quot; στην έναρξη του χορού μας έχει απλή καταγωγή κι αιτία. Μια βδομάδα πριν το χορό μας, την Κυριακή 28 Ιανουαρίου, η ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ, στη γιορτή της για τα 70 χρόνια της στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, διάλεξε τη \&quot;ΧΑΟΝΙΑ\&quot; να ανοίξει την εκδήλωση και να τραγουδήσει στην έπαρση της σημαίας ακριβώς αυτό το καλωσόρισμα. Η Πανηπειρωτική έχει μάλιστα βραβεύσει - το 1999 - τη \&quot;ΧΑΟΝΙΑ\&quot; για την προσφορά της στον πολιτισμό και την Ήπειρο κι αυτό τιμά έμμεσα το χωριό μας γιατί Πολυδροσίτες πρωτοστατούν κι εδώ. Κι εμείς είπαμε αυτό που κάναμε για την ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΉ στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και, μέσα από την παγκόσμια τηλεοπτική μετάδοση της εκδήλωσης απο τη δορυφορική της ΕΡΤ, σε όλο τον κόσμο, να το προσφέρουμε στο χωριό από όπου ξεκίνησε το ταξίδι του το ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ, στο χωριό μας. Ο τρόπος της ερμηνείας είναι ο πιο γνωστός τρόπος ερμηνείας του τραγουδιού, ο πωγωνίσιος τρόπος που με μικρές αλλαγές επιβιώνει και στη Θεσπρωτία,στα χωριά της Μουργκάνας Λιά, Βαβούρι, Τσαμαντας και Πόβλα. Όταν κάναμε έρευνα στη Μουργκάνα ήταν εντυπωσιακό να διαπιστώνεις ότι η συρρίκνωση του χάρτη επιβίωσης του πολυφωνικού τραγουδιού έγινε με χρονική συνέπεια κκαι γεωγραφική ακολουθία, πχ ότι στη Λίστα μέχρι το '55 τραγουδάγαν πολυφωνικά, στο Κουρεμάδι μέχρι το '60...

Σίγουρα δεν είναι αρβανίτικος τρόπος κι εδώ είναι το δεύτερο θέμα του θέματος που έθιξες, της αντίληψης που υπάρχει για το πολυφωνικό τραγούδι. H ηπειρώτικη πολυφωνία, σύμφωνα με τους πιο έγκριτους μουσικολόγους, είναι το μόνο μουσικό είδος της παραδοσιακής μας μουσικής όπου επιβιώνουν οι ανημίτονες πεντατονικές κλίμακες, ο \&quot;δώριος\&quot; τρόπος των αρχαίων Ελλήνων. Η ηπειρώτικη πολυφωνία, ωστόσο, έχει αναλογίες και συγγένειες, ακόμη και στην ονομασία ρόλων, με την πολυφωνία των λιάμπηδων της Νότιας Αλβανίας. Μια αναφορά μόνο, μετά την κατάπνιξη της επανάστασης του Μητροπολίτη Τρίκκης Διονυσίου (του \&quot;Σκυλοσόφου\&quot; για τους εχθρούς του και, δυστυχώς, για μέρος της επίσημης Ιστορίας) τότε που οι κοτζαμπάσηδες της εποχής τον άφησαν μόνο του στα χέρια των Τούρκων για να τον γδάρουν ζωντανό στις όχθες της Παμβώτιδας, ακολούθησε βίαιος εξισλαμισμός πληθυσμών στην \&quot;απέκει\&quot; Ήπειρο,τη σημερινή Νότια Αλβανία (αρχές 17ου αιώνα). Πολλοί μελετητές αποδίδουν προέλευση στην εποχή αυτή σε αρκετούς από τους λιάμπηδες. Σίγουρα η ευρύτερη περιοχή ήταν ένας χώρος ευρύτατης πολιτισμικής ώσμωσης, δάνειων κι αντιδανείων στοιχείων, επιρροών αμφίδρομων. Αλλά εδώ η κουβέντα είναι τεράστια και καλύτερα να την κάνουμε από κοντά δίπλα σε κανένα τζάκι-προτείνω το δικό μου- και με λίγο τσίπουρο - προτείνω το δικό σου- μπας και τραγουδήσουμε και λιγάκι... Τι λες;


Υ.Γ. Ετοιμάστε διαβατήρια, το καλοκαίρι ξαναπάμε στη Σωτήρα! Προτείνουμε να κανουμε την εκδρομή σαν χωριό κι εκεί θα γίνει-νάμαστε καλά- και μια σημαντική ανακοίνωση για την ιστορία του χωριού μας. Έχει κι αυτή σχέση με τη Σωτήρα...<br><br>Η δημοσίευση επεξεργάστηκε από: alexandros, at: 08.02.07 02:40

Και μια καλή ευκαιρία ίσως είναι το μεγάλο πανηγύρι της Σωτήρας, από τα πιο ονομαστά στη Β. Ήπειρο, στις 6 Αυγούστου. Κι ίσως αξίζει το χωριό μας, λόγω των πολλών οικογενειακών δεσμών, να προχωρήσει κάποτε σε αδελφοποίηση με τη Σωτήρα. Δεν ξέρω αν έχει πρηγηθεί άλλη ανάλογη αδελφοποίηση άλλου χωριού της Β. Ηπείρου με ελληνικό χωριό ή Δήμο,κάποτε τέτοιες αδελφοποιήσεις έγιναν πολλές με Κάτω Ιταλία, Καύκασο και αλλού. Εδώ υπάρχουν πραγματικά αδελφικές σχέσεις μεταξύ των δύο τόπων...

Ευχαριστώ, η απάντησή σου είναι πολύ διαφωτιστική και θα την κρατήσω , μια λεπτομέρεια δεν σχολίασες:
Εχω τη θύμιση ότι στην εκτέλεση των τραγουδιών στο χωριό μας ένας ή μια ομάδα ( οι άνδρες μήπως; ) άρχιζαν με έναν στίχο και έπαναλάμβανε η άλλη ομάδα ( ή οι γυναίκες ). Αν πρόκειται για τοπική ιδιαιτερότητα ως ειδικός , καλά θα ήταν να το ψάξεις και να το αναπτύξεις, για να διασωθεί.
Τα λέμε και στο χωριό.

π. Δημήτρη, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ένας χαρακτηριστικός απόηχος πολυφωνίας στην ευρύτερη περιοχή μας είναι και το ομαδικό, αντιφωνικό τραγούδι. Έτσι χαρακτηρίζεται αυτό που περιγράφεις κι έτσι ερμηνεύεται ακόμη και στη Θεσπρωτία,ιδιαίτερα στη Μουργκάνα.

Στον Τσαμαντά, μάλιστα, την επόμενη του Δεκαπενταύγουστου το πρωί, υπήρχε μέχρι το 2002 -τότε πήγαμε εμείς, μπορεί και να κρατάει ακόμη- ένα ολόκληρο πανηγύρι δίχως οργανα αλλά \&quot;μόνο με το στόμα\&quot; - από τα μοναδικά στη χώρα μας- με τέτοια ομαδικά, αντιφωνικά τραγούδια. Η χορωδία της Ομοσπονδίας Μουργκάνας, συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις που διοργανώνουμε στο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ, τέτοια τραγούδια τραγουδάει συχνά. Ενα, μάλιστα, το \&quot;Ανάμεσα τρεις θάλασσες\&quot;, το συμπεριλάβαμε στο δεύτερο δίσκο της \&quot;ΑΠΕΙΡΟΥ\&quot; (ΠΑΛΛΑΣ 2001). Ένα άλλο-που μοιάζει λίγο σαν θέμα με το πολυφωνικό καλωσόρισμα της \&quot;ΧΑΟΝΙΑΣ\&quot; στο χορό του χωριού, το \&quot;Καλώς ανταμωθήκαμαν\&quot;, πάλι με όμιλο από τη Μουργκάνα, συμπεριλάβαμε στον τρίτο δίσκο, τις \&quot;ΦΩΝΕΣ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ 2002-2004\&quot;.

Η ίδια η Ομοσπονδία Μουργκάνας κυκλοφόρησε πριν τρία χρόνια ένα δίσκο με τίτλο \&quot;ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ ΤΗ ΓΗ ΤΟΥ ΠΥΡΡΟΥ\&quot; και υπότιτλο \&quot;ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ\&quot; γιατί ακριβώς αυτό το ομαδικό, αντιφωνικό τραγούδι είναι σαφέστατα πολυφωνικής ρίζας κι έκφρασης.

Τέτοια τραγούδια, ταξιδεύοντας καλοκαίρια και χειμώνες με τον Αντώνη, το Γιώργο και τη Μαρία, συναντήσαμε πολλά σε παραμεθόρια χωριά σε όλη την Ήπειρο και τη Δυτική Μακεδονία. Κάποια, μάλιστα, χωριά έχουν κυκλοφορήσει δίσκους αξιόλογους με ομαδικά, αντιφωνικά τραγούδια. Πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις το Κεφαλοχώρι στα Μαστοροχώρια της Κόνιτσας (παλιότερα ονόματα Λυκόρραχη και Λούψικο)και το Κωσταράζι Καστοριάς (με τραγούδια ηπειρώτικα!). Πήγαμε επανειλημμένα σε αυτά τα χωριά αναζητώντας τη ρίζα του τρόπου του τραγουδίσματος. Και στις δύο περιπτώσεις καταγράψαμε οπτικά και ηχητικά μαρτυρίες που τεκμηριώνουν την πολυφωνική καταγωγή του τραγουδιού τους και, μάλιστα, συσχετίζουν το τραγούδι τους με την καταγωγή οικογενειών από τόπους με ακμαία πολυφωνία, κάτι που συμβαίνει και στο χωριό μας.

Εξάλλου πολλά πολυφωνικά τραγούδια και στο Πωγώνι και στη Δερόπολη είναι αντιφωνικά και τραγουδιούνται με απόκριση ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες. Κάποια μπορείς να ακούσεις σε ένα δίσκο που μας χάρισε το Ίδρυμα Βορειοηπειρωτικών Μελετών στην πρώτη μας εκδήλωση το 1998 στο χωριό. Ο δίσκος λέγεται \&quot;ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ\&quot;, υπάρχει στη βιβλιοθήκη του Φιλοπρόοδου, πες αν θέλεις στη Βάσω να στο βρει κι άκου το τραγούδι \&quot;Βεργινάδα\&quot;, είναι τυπικό δείγμα πολυφωνικού, αντιφωνικού τραγουδίσματος.

Ομαδικά τραγούτδια υπάρχουν και σε άλλους τόπους, δίχως να έχουν πολυφωνική προέλευση. Με τη Μαρία στην Τήλο και με το Γιώργο στη Νίσυρο, στα Δωδεκάννησα, καταγράψαμε τέτοια τραγούδια που τραγουδιούνται μόνο στους γάμους και τα πανηγύρια. Και στην εκπομπή κάθε Κυριακή βάζω τέτοιες ηχογραφήσεις, η φωνητική παράδοση του λαού μας είναι τόσο πλούσια και όμορφη και στην εποχή της πολιτιστικής παγκοσμιοποίησης και ομογενοποίησης αξίζει διπλά να προβληθεί για να διασωθεί.

Στο δίσκο που χαρίσαμε στη Βάσω στην κοπή της πίττας στο χωριό (\&quot;ΦΩΝΕΣ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ 2005-2006\&quot;) υπάρχουν, επίσης, πολλές βιβλιογραφικές και δισκογραφικές αναφορές, χρήσιμες για όσους αναζητούν πληροφορίες και υλικό για το πολυφωνικό τραγούδι. Περισσότερο χρήσιμα, βέβαια, για όσους πασχίζουν να κρατήσουν ζωντανή αυτή την παράδοση, περνώντας τη σκυτάλη της στη νέα γενιά.

Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο ζητούμενο σήμερα. Η εμπειρία μας με τον Αντώνη και τη Μαρία- μαζί διδάσκουμε πολυφωνικό τραγούδι στα σεμινάρια του Μουσείου Λαϊκών Οργάνων του Υπουργείου Πολιτισμού στην Πλάκα οκτώ χρόνια τώρα - είναι ότι το πολυφωνικό τραγούδι όντας το παλαιότερο μουσικό μας είδος είναι ταυτόχρονα και το πιο επίκαιρο, το πιο νέο αξιακά ακριβώς γιατί πρεσβεύει τη συλλογικότητα του ήθους και της έκφρασης. Κι είναι για αυτό που έχει τέτοια απρόσμενη ανταπόκριση στη νεολαία, ακόμη και σε εκείνους που δεν έχουν σχέση καταγωγής μαζί του, ακόμη και σε αυτούς που δεν το περιμένεις γιατί δραστηριοποιούνται σε άλλα είδη μουσικής. Για σκέψου, ο Σταύρος Σιόλας που πήρε φέτος το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το τραγούδι \&quot;Της Άρνης το νερό\&quot;, ανέφερε παντού ό,τι για να το συνθέσει άντλησε στοιχεία του πολυφωνικού τραγουδιού, αναφέροντας παντού ότι ήταν μαθητής μας.

Κι ίσως να ήταν ωραίο και στο χωριό να κάνουμε προσπάθειες να περάσει αυτή η σκυτάλη σε νέους μας. Άλλωστε κατά καιρούς επτά πολυδροσίτες έχουν τραγουδήσει πολυφωνικά, υπάρχει καλή μαγιά... Και σίγουρα είναι πολύ σημαντικό να συλλέξουμε τα τραγούδια που επιβιώνουν στη μνήμη των χωριανών, να τα ηχογραφήσουμε, να ψηφιοποιήσουμε παλιές ηχογραφήσεις από κασέτες και μπομπίνες, να διαμορφώσουμε μια ηλεκτρονική βάση δεδομένων, να δημιουργήσουμε μια ψηφιακή Ηχοθήκη εμπλουτίζοντας και το Μουσείο με μια ακόμη καινοτόμο και πρωτότυπη παρουσίαση, εκείνη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μας, της ιδιαίτερης μουσικής μας παράδοσης. Κι εδώ ανοίγει μια μεγάλη κουβέντα, τι θα κάνουμε για την πολιτιστική προβολή του χωριού. Το Μουσείο, η ιδιαίτερη πολιτιστική κληρονομιά, οι εκδηλώσεις και οι εκδόσεις των συλλογικών φορέων μας, η αφετηρία ενός διεθνούς πολιτιστικού θεσμού - το Διεθνές Φεστιβάλ Πολυφωνικού Τραγουδιού- προσφέρουν μερικά από τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα σαν χωριό σε μια τέτοια προοπτική.

Όσο, όπου κι όπως μπορούμε, αυτά τα πολιτιστικά προτερήματα τα προβάλουμε χρόνια τώρα και το χωριό μας έχει ακουστεί παντού όπου κι αν πάμε με τις εκδηλώσεις μας, από τη Φιλιπούπολη της Βουλγαρίας ως τη Bova αντίκρυ στη Σικελία, από την Αθήνα, τη Σαλονίκη, την Κρήτη, την Πάτρα ως την Πάντοβα και τη μακρινή Ουαλία. Κι ίσως κάποια στιγμή τέτοια προτερήματα (Μουσείο, Φεστιβάλ) να ανοίξουν άλλους δρόμους ανάπτυξης για το χωριό, διαμορφώνοντας και τους όρους για τη δημιουργία θέσεων εργασίας στο χωριό. Κι αυτά, το πιστεύουμε και το παλεύουμε, δεν είναι και τόσο μακρινά ενδεχόμενα, εξαρτώνται από τη δική μας συλλογική και τεκμηριωμένη ενεργοποίηση.

Θυμάσαι, πρέπει να ήταν το 2002 όταν φέραμε στο χωριό πέντε Δημάρχους και δύο πανεπιστημιακούς καθηγητές σε σύσκεψη για το Φεστιβάλ, συμμετείχες τότε κι εσύ σαν Πρόεδρος του Φιλοπρόοδου. Μας έλεγαν να την κάνουμε στα Γιάννενα, στην έδρα της Περιφέρειας, εμείς τους προσκαλέσαμε να έρθουν στο χωριό μας αποτίοντας φόρο τιμής στο γενέθλιο τόπο του θεσμού - και ήρθαν. Τώρα, την Κυριακή 18 Φεβρουαρίου πρέπει να τους κάνουμε να έρθουν για τον ίδιο τον τόπο, τα προβλήματα και την ανάπτυξή του.

π.Δημήτρη, οι \&quot;λεπτομέρειες\&quot; που λες, απ'ό,τι βλέπεις, είναι πολλές και που να τις κουβεντιάσεις, θέλει τζάκι και τσίπουρο και όμορφη παρέα. Γιατί το πολυφωνικό τραγούδι μας θέλει όλους μαζί όπως και το χωριό μας.<br><br>Η δημοσίευση επεξεργάστηκε από: alexandros, at: 09.02.07 22:35