ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑ 8/11 ΓΙΑ ΤΑ 8Ο ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ

Αγαπητοί συγχωριανοί,

ένα ακόμη καλοκαίρι πέρασε και πλέον επανήλθαμε στη βάση μας έχοντας στο μεταξύ οι περισσότεροι προσκυνήσει τα άγια χώματα της γενέτειρας και σαν το μυθικό Ανταίο αναλάβει νέες δυνάμεις από την επαφή με το χωριό μας, το λατρεμένο Πολύδροσο Θεσπρωτίας. Αν και οι ειδικοί της Γεωγραφίας λέγουν πως ο τόπος είναι οι άνθρωποι και οι άνθρωποι είναι ο τόπος. Και επομένως χωριό δεν είναι μόνο τα βουνά και τα δέντρα, ο γέρικος Αη – Δημήτρης, το σπίτι των προγόνων, το Μεσοχώρι… Είναι και όλα εκείνα τα γνώριμα πρόσωπα, συγγενείς, φίλοι, παλιοί συμμαθητές, τα νέα βλαστάρια. Ακόμα και οι μνήμες εκείνων που έφυγαν για πάντα ή και η νοσταλγία των ξενιτεμένων. Βλαχώρι κι αυτά, ενιαία και αδιάσπαστα. Με την πορεία του διακόσια και πλέον χρόνια στο χτες, με το σήμερα και με τα όνειρα για το αύριο.

Σημαντικό τμήμα του χωριού μας και η Αδελφότητα των απανταχού Πολυδροσιτών. Που αυτό το φθινόπωρο συμπληρώνει 8 δεκαετίες συνεχούς παρουσίας και δράσης. Γενέθλια ημερομηνία η μέρα της γιορτής του Αγίου Δημητρίου, τιμώντας την παμπάλαιη εκκλησιά μας.

Θα την εορτάσουμε και φέτος με Αρτοκλασία και όπως ορίζει το καταστατικό μας και οι παραδόσεις μας. Την Κυριακή, 8 Νοέμβρη 2015, αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία, στον Άγιο Λουκά Πατησίων.

Θα προσφερθούν τα καθιερωμένα: Τσαπέλες, λουκούμια, τσίπουρο. Και θα ακολουθήσει συνεστίαση στην παρακείμενη ταβέρνα του συγχωριανού μας Χρήστου Μαρτίνη, Πατησίων 289. Σας περιμένουμε όλους!

Να σμίξουμε και να πούμε τα νέα μας. Να θυμηθούμε το χωριό μας. Να τιμήσουμε τους ιδρυτές της Αδελφότητας και όσους τόσες δεκαετίες την κράτησαν ζωντανή. Ξεκινώντας από τον άνθρωπο που είχε την ιδέα για την ίδρυση, τον ήρωα Πολυδροσίτη γιατρό, Τάσο Αναγνωστόπουλο.

Αλλά και διαπαιδαγωγώντας τη νέα γενιά στα ήθη και τις παραδόσεις μας. Γιατί εμείς θα φύγουμε και πρέπει στο μεταξύ να έχουμε αφήσει παρακαταθήκη στους νέους τη διατήρηση των δεσμών με τον τόπο καταγωγής των παππούδων τους. Κι αύριο με προθυμία να παραλάβουν τη σκυτάλη συνεχίζοντας τη διαδρομή και μην αφήνοντας τη ζωή στη μεγαλούπολη να μας αποξενώσει ολότελα.

Να γιατί η Αδελφότητα είναι ανάγκη να επιβιώσει μα και να ξαναβρεί την παλιά της αίγλη. Γιατί ο καθένας μας είναι ένα κομμάτι του Πολυδρόσου. Κουβαλώντας όχι μόνο το dna των παλαιών μα και μνήμες από όσα έζησε στο χωριό, είδε, του διηγήθηκαν. Κι όσο το γιγαντιαίο παζλ των απανταχού Πολυδροσιτών διατηρείται ενωμένο, τόσο και το Πολύδροσο αντέχει στη φθορά του χρόνου και αντιστέκεται στον αφανισμό του.

Μην ξεχνάτε πως οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες της εποχής σε συνδυασμό με το πάγιο πρόβλημα της μεγάλης απόστασης του χωριού από την Αθήνα, χρόνο το χρόνο όλο και δυσκολεύουν τη μετάβασή μας εκεί αλλά και περιορίζουν το χρόνο παραμονής μας. Έτσι δεν επαρκούν οι επισκέψεις στο Πολύδροσο για να κρατήσουμε μεταξύ μας την επαφή. Χρειάζεται και στην Αθήνα να βρισκόμαστε. Όσο και αν η καθημερινότητα μάς απορροφά.

Το έκαναν οι παππούδες μας κι ας είχαν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα να αντιμετωπίσουν. Και διόλου τυχαία ίδρυσαν και την Αδελφότητα. Εμείς πάλι παρασυρόμαστε από την τεχνολογία και θεωρούμε πως φτάνει να τα λέμε μέσω face book. Φτάνει όμως;