Μονοπάτια και νερά Β'

Το δύσκολο πέρασμα στις " Καρβουναριές ", με το νερό μονάχα να ακούγεται στην ησυχία του δάσους, στο λάκο του Τζουρλόγγου.





Καθώς κατεβαίνουμε στο πυκνό δάσος , όλο και λιγοστεύει η ηλιοφάνεια και η διαρκής δροσιά τρέφει τα βρύα και τα μούσκλα που τυλίγουν τους κορμούς των δέντρων σε εντυπωσιακά σχήματα.







Οι αριάδες είναι το δέντρο που κυριαρχεί στο Κουρί, σαν αυτόν με τους 7 κορμούς σε μια ρίζα, εύκολα το μπερδεύει με την ελιά όποιος δεν ξέρει, όμως ο καρπός του είναι βελανίδι, νόστιμη λιχουδιά για τα αγριογούρουνα και τις φάσες.





Οι Δέσες , όπου καταλήγει ο Μέγα - Λάκος, εκεί έχει πάντα πολύ νερό , το πιάνανε με τη Δέση οι χωριανοί και με αυλάκι 700 μέτρα περίπου το στέλναν στον Αβρυστικό και από εκεί στα Λειβαδάκια για πότισμα των Χωραφιών.






Νέος και μανιώδης ψαράς , ποζάρει στη "Βίρα των Γκελαίων"






Πέστροφες και γλανιά, καλή η ψαριά , αλλά αμφισβητείται από πολλούς η πιότητα.






Ανεβαίνοντας περνάμε ακριβώς δίπλα στη μυλόπετρα , ότι απέμεινε από τον " Μύλο των Γκελαίων " .






Ιούλιο και Αύγουστο , αν βρεθείς στον Αβρυστικό και δουλεύουν οι αντλίες που ανεβάζουν το νερό στη Γούργαρη, μπορείς να ξεδιψάσεις από την πηγή που είναι 50 μέτρα πιο πάνω , μέσα στο ρέμα , δίπλα στην αγριοσυκιά, το νερό της μάλιστα λέγανε οι παλιοί είναι πολύ ανώτερο από του Αβρυστικού.

Στη μέση της ανηφόρας για το χωριό, μια στάση στην Παναγία , σβήνει τη δίψα σου από το τρεχούμενο νερό της βρύσης που ήρθε πολύ πιο γρήγορα από σένα , όταν το συνάντησες στην πηγή στα Ζντόκα, πιο κάτω από του Τζουρλόγγο.