Αφιέρωμα : Κυνήγι

Προσοχή δεν πρόκειται για ομάδα κομάντος που ξεφύτρωσε από του πουθενά!
Είναι τρεις φασοκυνηγοί , χωριανοί μας βεβαίως , που ήρθαν από Αθήνα και Γιάννενα , για να ασκηθούν στο αγαπημένος τους σπορ . Δεν έχει σημασία το αποτέλεσμα , πάντως το ευχαριστήθηκαν μέσα σε αυτή την πανέμορφη φύση , περπάτησαν , έτρεξαν , αναρριχήθηκαν, έφτιαξαν φυλάχτρα για καρτέρι, απόλαυσαν τον πεντακάθαρο και παγωμένο αέρα του χωριού.

ΟΙ ΛΑΓΑΔΕΣ

Από τα παλιά χρόνια η υπήρχε συνεργασία Βλαχωριτών με τους Πλακωτιώτες . Κοντοχωριανοί βλέπεις, παραγωγοί ελιάς και λαδιού αυτοί, τυριά και κρέατα εμείς, ανταλλαγές και εμπόριο, χώρια και τα συμπεθεριά που από τα χρόνια του Μητσι- Χήτου είχαν αρχίσει. Αυτή η συνεργασία στις μέρες μας συνεχίζει με έναν άλλο τρόπο. Ενσαρκώνεται στα πρόσωπα δυο λαγοκυνηγών!!!




Ο Βαγγέλης Μαρτίνης και ο Τάκη-Παπαδόπουλος είναι το καλύτερο και αχώριστο δίδυμο των λαγοκυνηγών της περιοχής μας . Ο ένας συμπηρώνει τον άλλο. Ο μεν υπομονή και επιμονή. Ο άλλος γρήγορο πόδι. Του ενός το σκυλί είναι βαρύ και δυσκίνητο , άσσος στο ξεφώλιασμα , αστέρια του άλλου στην στην καταδίωξη. Καθημερινά στις εξόδους τους όπωσδήποτε θα βγάζανε λαγό. Μάλιστα είχανε και πεντέξι επιτυχίες. Είχαν βεβαίως και αποτυχίες πολλές , δεκτόν , δεν βαράς πάντα λαγό. Αλλά οπωσδήπωτε το μεσημεράκι μετά το κυνήγι βαράγανε κάτι ξεγυρισμένα .... τσιπουράκια στο μαγαζί δίπλα στο τζάκι, άλλο πράμα.
Όχι θα κάτσουν να σκάσουν στην Αθήνα που ούτε να ακούσουν δεν θέλουν .
Συνταξιούχοι και μόνιμοι στο χωριό , 10 και πλέον χρόνια παρακαλώ , ζωή νάχουν!!!

ΦΑΣΑ ΣΤΗΝ ΚΛΗΜΑΤΑΡΙΑ!




Ένα φεγγάρι αποφάσισε και Θανασάκης να γίνει κυνηγός. Είχε πάει φαντάρος, δεν είχε πάει ακόμα , ούτε που θυμάμαι. Δανείστηκε λοιπόν το μονόκανο το Μπάρμπα - Νικόλα ( Ράπελλα) για να κυνηγήσει κοτσύφια. Έκανε τη βόλτα του , κάπου κάπου βάραγε και κάναν κιτρινομύτη, μια μέρα λοιπόν ζύγωνε μεσημεράκι , γυρνώντας μπροστά από το καφενείο, βρίσκει τον Πρόεδρο εκεί , έκατσε δίπλα του , στο προσήλιο, χειμώνας ήτανε ταίριαζε και το τσιπουράκι. Το ένα φέρνει το άλλο , πέρασε καμιά ώρα. Όταν αίφνης σηκώνει τα μάτια ο Νάσιος , τι να δεί , μια φάσα μπροστά του , στα δυο μέτρα στην κληματαριά του μαγαζιού! Κάνει νόημα στον Πρόεδρο, Σσσσς! Ακίνητος ! Σηκώνει το όπλο γρήγορα και αθόρυβα, τα χάνει ο άλλος , απόρεσε τι είδε μωρέ τούτος ο κυνηγός από την καρέκλα; όσο να σώσει το συλλογισμό , Μπάαααμ ! ο Θανάσης , την παίρνει η μπαταριά τη φάσα και τη στέλνει στη βρύση, 20 μέτρα μακρυά, έμεινε ο Πρόεδρος εμβρόντητος. Τρέχει λοιπόν ο Θανάσης να την πάρει , τι να δει ήταν ….πλαστική.
-Ρε τι είναι αυτό;
-Μα δε μ’ άφησες να μιλήσω, εγώ ήξερα που είναι πλαστική , αλλά δεν περίμενα να την πυροβολήσεις κιόλας !!! Τη βάλανε εκεί πάνω για πλάκα , και είπανε κιόλας μη την περάσει κανένας για αληθινή , να το που έγινε και έφαγε και τουφεκιά, θάρχονταν φάσα στην κληματαριά ωρέ Νάσιο και μεις από κάτω να κουβεντιάζουμε του καλού καιρού !!!
- Τι φταίω εγώ Πρόεδρε, το τσίπουρο έκανε τα 2 μέτρα 22 και την πλαστικούρα …πούπουλα και φτερούγες , την έβαλε πάλι εκεί , ο Θανάσης και έμεινε κάμποσο καιρό στην ίδια θέση, κατατρυπημένη από τα σκάγια η ψευτοφάσα, αλλά τύχη που την είχε να μη την πάρει ούτε ένα στο κεφάλι, πάλι σα ζωντανή έμοιαζε!!!

ΦΟΛΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ


Ξεκίνησε ήδη και η νέα κυνηγετική περίοδος, τι ξεκίνησε , πάμε για τέταρτη βδομάδα και τα πράγματα πέρα για πέρα επιβεβαιώνουν τη λαϊκή αντίληψη περί δίσεκτης χρονιάς , με όλα τα παρεπόμενα της κακοτυχιάς και της καταστροφής. Ήδη τα πράγματα φανήκανε από το Μάη
, όταν ένα ωραίο πρωινό μέσα στο κέντρο του χωριού , στην πλατεία παρακαλώ, βρέθηκε η Ζήνα του Βαγγέλη , το τέλειο λαγόσκυλο, φαρδιά - πλατιά ξαπλωμένη στην άσφαλτο , χωρίς πνοή και με εμφανή τα σημάδια της δηλητηρίασης . Δεν φτάνει αυτό σε δυο μήνες πάει και η μία σκύλα του φίλου του , του Τακη - Παπαδόπουλου του Πλακωτιώτη με παρόμοιο τρόπο . Μα το κακό δεν σταμάτησε φίλοι μου, τρίτωσε και με το άλλο σκυλί του εν λόγω λαγοκυνηγού, και πού; μέσα στην ίδια την αυλή του σπιτιού του και μάλιστα οι θρασύδειλοι δράστες κρέμασαν και του λουράκι του κακόμοιρου ζώου σε ένδειξη του κατορθώματός τους! Έτσι το δίδυμο των λαγάδων έμεινε φέτος χωρίς δράση , αφού έπεσαν θύματα τέτοιου συνομωτικού σχεδίου, προφανώς κάποιας άλλης , εγκληματικής ομάδας. Ναι , έτσι πρέπει να λέγεται και όχι κυνηγοπαρέα , όταν τέτοια αρρωστημένα μυαλά προβαίνουν σε ενέργειες σαν αυτές. Φυσικά οι καλοί μας οι λαγάδες , στεναχωρήθηκαν πάρα πολύ, έχασαν τα αγαπημένα τους κυνηγόσκυλα και μαζί όλη τη φετινή περίοδο. Βέβαια αμέσως πήρανε νέα κουταβάκια και ήδη τα βγάζουνε βόλτα σιγά - σιγά να τα εκπαιδεύσουν, πράγα που θέλει χρόνο και υπομονή και όχι πάντα σίγουρο αποτέλεσμα, γιατί τα άριστα λαγόσκυλα δεν βγαίνουν κάθε μέρα. Έτσι μετά τη βόλτα τους ανταμώνουν και πάλι στον πλάτανο στου Θύμιου, τα λένε , αναπολούν τις παλιές επιτυχίες , οραματίζονται νέες καθώς παρατηρούν τη ζωηράδα και την εξυπνάδα των κουταβιών που προσπαθούν να τσακώσουν τις γκουσταρίτσες ή ότι άλλο κινείται κατά γης.




Μα η "δισεκτιά" χτύπησε και την ομάδα των γουρουνάδων . Πέρισσυ τέτοιον καιρό κρεμάγανε κάτι γουρούνια σαν δαμάλια, ενώ φέτος μόλις και μετά βίας κατάφεραν ένα 25/κιλο. Τη μια έτσι την άλλη αλλιώς , όλο αποτυχίες έχουν . Και σαν να λιγόστεψαν τα γουρούνια, μα πάλι έρχονται μέσα στο χωριό, είδα με τα μάτια μου τα ξηχώματα τους 20 μέτρα από το σπίτι μου, μέσα στο Σπυρο - Κιτσιο-Γάκη τον κήπο παρακαλώ. Όσα καρύδια από τις παρακείμενες καρυδιές των Μητσαίων ξεφεύγουν του Πρόεδρου, πάνε αυτά τη νύχτα και τα ανακαλύπτουν.

Και μέσα σε όλα είχαμε και την μεταγραφή του Λάζαρου , από το Βλαχώρι στο Κάτω - Ζάλογγο. Αιτία λέει , γιατί οι δικοί μας δεν κάνουν εξορμήσεις τις Τετάρτες. Έχει δίκιο ο άνθρωπος, χορταίνει ο φανατικός κυνηγός μόνο με το Σαββατοκύριακο; Βέβαια η μεταγραφή ήταν εύκολη , με ένα τηλέφωνο κανονίστηκε, οι Ζαλογγίτες τον δέχτηκαν αμέσως: - "Παλιός κυνηγός εσύ και δεν θα σε πάρουμε στην παρέα μας; " Έχει γράψει ιστορία ο Λάζαρος στο κάτω Ζάλογγο, όταν πριν 40 χρόνια είχε βαρέσει ένα θερίο 100 κιλών. Ακόμα το θυμούνται οι Ζαλογγίτες. Όμως εκεί δεν τα βρήκε ρόδινα . Εκείνοι είναι νέοι, παιδιά, πετάνε, και ο Λάζαρος διανύει την 8η δεκαετία, που να ταιριάξει με δαύτους εκεί κάτω κατά τα Καζάνια και το Ζαλογγογέφυρο. Μια μέρα μάλιστα χάθηκε κιόλας, σε άγνωστο γι αυτόν ρουμάνι, ξένος τόπος βλέπεις. Δυο ώρες τον έψαχνε ειδική Ομάδα Έρευνας και Διάσωσης των Ζαλογγιτών, ευτυχώς όλα πήγαν καλά.
Όσο για τους δικούς μας κάνουν πως γελάν με αυτές τις ειδήσεις , αλλά δεν ξεχνούν όμως τις τρεις τρανταχτές περσινές επιτυχίες του παλαίμαχου κυνηγού, χώρια που σπάνια γυρνάει άδειος από τη Ζαλογγο-κυνηγοπαρέα!

Πέρασε λοιπόν όλος Οκτώβριος και μόνο δυο επιτυχίες είχαν οι καλοί μας κυνηγοί. Δυο γουρούνια μετρίου μεγέθους , λένε αυτοί 30/ρια, αλλά γελάει χαιρέκακα ο κυνηγός της Σκούπας, "από όσα λένε αυτοί τα μισά κιλά να υπολογίζεις" , μωρέ τα είδα με τα μάτια μου να του λές, τίποτα αυτός.
Κάτι δεν πάει καλά φέτος, κάπως έτσι κάπως αλλιώς, όλο άδειοι γυρίζουν. Αλλά εγώ κάτι ψιλιάζομαι. Από την πολύ την περηφάνια το παθαίνουν ! Έχουν βλέπεις ένα χρόνο τώρα καινούριο σύστημα εφάρμωσαν.



Έτυχε πέρισι με κείνα τα θεριά που βάρεσαν φώναξαν τον χασάπη να τους τα λιανίσει, τον Πετροβιτσιώτη που είχε κάποτε μαγαζί στη Μενίνα. Τους καλάρεσε, αυτοί να κάθονται αραχτοί στο καφενείο , με τα τσιπουράκια τους και τα κρασάκια τους, και ο χασάπης να κάνει την αγγαρεία όλη, με το αζημείωτο βέβαια.



Όλοι ρεφενέ του βγάζουν τον κόπο, δε λέω, κάνει καλή δουλειά, χρόνια σφαχτης ο άνθρωπος. Αλλά καλά με τα 70/ρια και τα 60/ρια , να πω και 50/ρια, με τα 20 /ρια πάλι χασάπη φωνάζετε μωρέ; Τι περηφάνεια είναι αυτή, σαν αγάδες στην αγκωνή να κάθεστε !( μας τους θύμισε και η τηλεόραση με τα τούρκικα έργα ) Γι αυτό δεν βαρούνε ! Ναι το πιστεύω! Και να πω πως δεν υπάρχουν αγριογούρουνα, ψεύτης θα βγώ! Αφού παντού αφήνουν τα σημάδια τους. Ένα ισκιωμένο, παραλίγο να πέσω απάνω στην κεφάλα του , καθώς ερχόμουνα ένα βράδυ για το χωριό, να μια μουσούδα τόση την είδα καλά στους προβολείς του αμαξιού. Με κοίταζε για μερικά δευτερόλεπτα ατρόμητο, και αργά - αργά χάθηκε στο σκοτάδι στον κατήφορο. Αλλά τι λέω, σε κείνον τον μπάρμπα μου έχουν γίνει εφιάλτης. Δέκα γίδια προσπαθεί να κρατάει , αυτός που κάποτε είχε 150 και τα έτρεχε από τον Καμπόπουλο ως το Ποντίκι, σε ραδιά και σε ρουμάνια , τέτοια νίλα δεν την περίμενε στα γεράματα και μάλιστα στους Μώκους. Που κρύβονται την ημέρα, πούθε έρχονται τη νύχτα , εκεί στο μαντρί του σκαλώνουν. Λες και το κάνουν για εκδίκηση, γιατί ο μπαρμπα - Βαγγέλης πολλά είχε φάει στα νιάτα του , από δαύτα , μα τώρα πολύ το μπελά του βρήκε. Λες και μόνο στο φράχτη του μαντριού του βρίσκουν να φάνε και σκάβουν αποκλειστικά εκεί !. Λαχταράει τις νύχτες, δεν κλείνει μάτι , με το που ακούει το σκούξιμο των σκυλιών ξεκινάει να τα σκιάξει. Ρίχνει μια - δυο τουφεκιές στον αέρα να τα διώξει τα πλάσματα του όξω - από δω! Μη δεν είναι αυτουνού; Τι λέτε καλέ; Δεν τα καταράστηκε ο Χριστός στο Ευαγγέλιο και μπήκαν τα δαιμόνια σε αυτά και πήγανε όλα στο γκρεμό και πνίγηκαν στη θάλασσα; Λοιπόν τι περιμένεις από τέτοια ζουλάπια . Στο κακό είναι ο νούς τους. Πούθε ζημιά να κάνουνε. Αυτά τα σκέφτεται ο μπαρμπα - Βαγγέλης, μα τι να κάνει όμως, δεν μπορεί ούτε επώμιση να κάνει καλά - καλά . Ίσα να βροντάει τόχει το όπλο. Αλλά αυτά σιγά που τρόμαξαν . Το βιολί - βιολάκι. Κάθε βράδυ στο μαντρί. όσο να μπούνε και μέσα καμιά μέρα να προγγίξουν τα γίδια.





Το λόγο δεν απόσωσα , και ευθύς αλλάξαν όλα!
Θεριό γουρούνι βάρεσαν, το φέραν στην πλατεία.
Για δες καμάρι ο Θόδωρας, που είναι ο αρχηγός τους.
Το άρπαξε από τα αυτιά να βγει φωτογραφία.
Τι δόντια έχει βρε παιδιά , σωστά μαχαίρια είναι.
Μη τύχει και βρεθείς μπροστά σ' έκαναν κοματάκια.
Δεν είναι λίγα τα σκυλιά που γίναν θύματά τους
και κυνηγούς ξεσκίσανε σαν ήταν πληγωμένα.
Τα μάτια δεκατέσσερα, τα αυτιά σου τεντωμένα,
μεσ΄στο καρτέρι σαν σταθείς γουρούνι να βαρέσεις.
Και νάχεις κάνα σύντροφο εκεί κοντά μαζί σου,
να τρέξει για βοήθεια αν παραστεί ανάγκη.
Νάναι κάνας γερός, ατρόμητος , λεβέντης,
δυο μέτρα νάναι αψηλός, Πύρρο να τονε λένε,
οπού με μια δρασκελιά θε να βρεθεί κοντά σου!

Ο ΜΥΘΙΚΟΣ ΗΡΑΚΛΗΣ ΣΤΟ ΒΛΑΧΩΡΙ


Ο Ηρακλής ο γνωστός σε όλους μας ήρωας της αρχαιότητας , δεν ξέρω αν το σκεφθήκατε ποτέ, ήταν κυνηγός. Ναι , και μάλιστα δεινός σκοπευτής αφού με το τόξο του και τα βέλη βάραγε πουλιά στο φτερό! Ξέρετε εκείνες τις Στυμφαλίδες λεγόμενες όρνιθες , κάτι αγριοπούλια φοβερά. Το ίδιο και με εκείνο το φοβερό θεριό , τη Λερναία Ύδρα , που την κατατρόπωσε. Ήταν βεβαίως και ατρόμητος γουρουνοκυνηγός αφού τα κατάφερε με εκείνον τον τεράστιο κάπρο του Ερύμανθου.



Αλλά δεν ξέρω αν σας πήγε στο μυαλό ότι ήταν και βοσκός. Γιατί αν δεν ήταν, θα μπορούσε ποτέ να διαχειριστεί τα βουνά από κοπριά που είχαν μαζευτεί στους στάβλους του βασιλιά Αυγεία; Όχι βέβαια. Βοσκός και μάλιστα το κοπάδι του δεν ήταν προβατάκια ήρεμα , αλλά κατσίκια ζωηρά και αγριωπά , που όλη μέρα τρέχουνε στα δάση και στους γκρεμούς και θέλουν τον βοσκό να είναι γρήγορος και αλαφροπερπατητής , νάχει φτερά στα πόδια και πλεμόνια με αντοχή. Και εκείνον τον Κέρβερο που γράψανε , με τα πολλά κεφάλια , τον ημέρεψε και τον χώρισε , κεφάλι και σκυλί , εφτά τσοπανόσκυλα σαΐνια είχε. Κυνηγός και τσέλιγκας λοιπόν ο Ηρακλής , και σαν ήρωας και ημίθεος , ζει και βασιλεύει και ακόμα κάνει μεγάλα κατορθώματα. Σαν εκείνους τους 12 άθλους που γράφουνε τα βιβλία, έκανε και άλλους πολλούς παρόμοιους και μάλιστα και εδώ στα μέρη μας.
Σας φαίνεται παράξενο , όμως είναι πέρα για πέρα αληθινή η ιστορία που θα σας διηγηθώ. Έβοσκε λοιπόν μια μέρα το κοπάδι του εκεί στο προσήλιο της Χειμωνιάτας . Χαίρονταν τον χειμωνιάτικο ήλιο και αυτός και τα ζώα του που είχαν ξανοιχτεί σε όλο το πλάι προσήλιο μεριά χαμηλότερα. Έχει εκεί πουρναριά , έχει χορταράκια και κάθε λογής θάμνους με τρυφερούς βλαστούς. Τρώνε τα κατσίκια και το ευχαριστιούνται , τους αρέσει τέτοιος τόπος, ο άγριος και δύσβατος . Ξαφνικά έγινε αντράλα στο κοπάδι, τρόμαξαν οι αίγες , γαυγίσματα από τα σκυλιά, χουγιατά από τον βοσκό. Έπεσε λύκος στο κοπάδι; Τι είναι τούτο; Σε δευτερόλεπτα μέσα μαζεύτηκαν όλα τα σκυλιά σε ένα πηχτό θάμνο, έτρεξε κατά κει και ο άνθρωπος με τις φωνές και τα χουγιάσματα , φασαρία και κακό, πετάχτηκε το ζουλάπι! Από πίσω τα σκυλιά , κομμάτια τα γίδια , έφυγε κατά το «Σφοντάνι του Φώτση» το άγριο ζώο. Έχει γουρονομονοπάτι εκεί, το ξέρουν από παλιά οι κυνηγοί , πιάνουνε καρτέρι όταν βάζουνε παγανιά . Πριν όμως καλά – καλά σκαρφαλώσει το γκρεμό, μέσα στο στο λάκκο , το πρόλαβαν τα αγριόσκυλα. Το άρπαξαν άλλα από τα πόδια , άλλο από τα αυτιά, το στρίμωξαν και κάνανε στάμπα εκεί. Έτσι το λένε οι κυνηγοί, όταν τα σκυλιά αλυχτάνε στον τόπο, σε ένα ακινητοποιημένο θήραμα. Από πίσω και το αφεντικό τους να τους δίνει θάρρος , πλησιάζει με προσοχή, γκρεμός βλέπεις , κλαδιά και βάτα , αχαμνό μέρος. Κάνει έτσι , τι να ιδεί; Είχαν στριμώξει έναν γούρναρο και γινόταν πανζουρλισμός! Το αγρίμι καθώς αισθάνθηκε τον κίνδυνο έσκουζε και φοβέριζε καθώς τα κοφτερά δόντια των σκυλιών μπαίνανε στις σάρκες του . Είχε σηκώσει την τρίχα μια σπιθαμή και χτυπούσε με τους χαυλιόδοντες τα σκυλιά και γκρίνιαζε και απειλούσε, φοβερό και τρομερό, τι να σας λέω, χαλασμός κόσμου. Αλλά και τα σκυλιά ατρόμητα , βλέπεις κρατάνε από ράτσα μυθική , ο φημισμένος Κέρβερος ήταν ο πρόγονός τους, φύλακας ατρόμητος, φύλακες και αυτά του κοπαδιού , δεν τολμάει ο εχθρός , ο λύκος να ζυγώσει και κάθε άλλο αγρίμι, που να σταθεί στο διάβα τους. Φοβήθηκε ο άνθρωπος όχι για τον εαυτό του , αλλά για τα σκυλιά του , γιατί μέσα σε αυτά ήταν και δυο κουτάβια. Τι να κάνει όμως, χωρίς όπλο είναι, να εκεί βρίσκει ένα κοτρώνι το σηκώνει με φόρα και πάνω που ορμούσε σε αυτόν το γουρούνι προλαβαίνει και το κατεβάζει στην κεφάλα του. Ζαλίστηκε το άγριο , έπεσε κάτω, από πάνω και τα σκυλιά , ένα κουβάρι όλα μαζί! Βγάζει από τη τσέπη του και αυτός λοιπόν το μαχαίρι και βολίδα σαν αστραπή , αέραααα!.... όπως οι τσολιάδες με την ξιφολόγχη το ΄40, ορμάει και το καρφώνει στο ριζαύτι του γουρουνιού. Ποτάμι το αίμα, ορθό το ζούδιο! Βάζει αυτός όλη του τη δύναμη αψηφώντας τον κίνδυνο, γιατί ξέρετε τι σημαίνει τραυματισμένο γουρούνι, έχει καταλήξει κόσμος και κοσμάκης στο νοσοκομείο , μια σπρωξιά και στο γκρεμό το στέλνει , από πίσω και ένα σκυλί μαζί! Κοίταξε κάτω χάος, συνάμα του ήρθε στο μυαλό και το κοπάδι. Τι απόγιναν τα γίδια του; Φωνάζει τα σκυλιά του και πήρε την ανηφόρα , έκαμε δυο ώρες να τα συγκεντρώσει , άλλα ξεκομμένα εδώ , άλλα εκεί, κατάφερε τελικά να τα γυρίσει πανήδρομα. Εκεί τον αντάμωσα και λαχτάρησα που τον είδα. Βουτηγμένος στα αίματα και στον ιδρώτα , πατόκορφα , - τι έπαθες μωρέ του λέω , είσαι καλά, γερός , είπα γκρεμοτσακίστηκε πουθενά. - Εκεί κάτω στο Μεσοτσούμπι,.... στο γκρεμό, .....εκεί μου βάρεσε το σκυλί, ακόμα δεν βγήκε ….. και άρχισε να μου μολογάει λαχανιάζωντας την περιπέτεια του, λίγα μισοκατάλαβα, πήρε δρόμο με το κοπάδι του, είχε περάσει η ώρα. Απόρεσα με τα λεγόμενα , είναι δυνατόν , χαμένο τόχει σκέφτηκα. Με έτρωγε η περιέργεια όμως, πρωί – πρωί την άλλη μέρα , με το που έφεξε, πήρα τις τριχιές μου και ταχιά έφτασα στο Βαρκό. Πήρα το λάκκο κάτω , σε λίγο είδα αίματα , βρήκα το σημείο της πάλης. Κοιτάω κάτω χτένι, να πέσεις και να μη σε βρίσκουν, ξαμόλησα το σκοινί, κατέβηκα το γκρεμό, πενήντα μέτρα πιο κάτω βλέπω το γουρούνι ξαπλωμένο και άψυχο. Έκανα το σταυρό μου! Εδώ μαζεύονται κυνηγοί καμιά φορά και είκοσι , μια ομάδα, με κυνηγόσκυλα άριστα , από τη Βουλγαρία αγορασμένα , χιλιάδες ευρώ, με καραμπίνες αυτόματες, με ασύρματους και με κινητά και τζιπ 4Χ4 και χίλια δυο άλλα μέσα , όσο και GPS έχουν τώρα τελευταία, δηλαδή δορυφορικά συστήματα εντοπισμού και όμως τους ξεφεύγουν πάλι τα γουρούνια και τούτος εδώ μοναχός του με τα νύχια του και με τα δόντια του, καταφέρνει και τα νικάει, ο Ηρακλής είναι ; - Μέγας ει Κύριε!!! Ζωντάνεψε ο μύθος σήμερα !Τον πήρα τηλέφωνο, - το βρήκα του λέω, το σκυλί δεν βλέπω όμως, - Πάρτο, κάντο ότι θέλεις μου λέει , φτάνει που μου γύρισε αργά τη νύχτα το σκυλί ! Είναι η αγάπη του για τα σκυλιά του παθολογική, μωρέ νηστικός να μείνει!
Κάθισα και συλλογίστηκα, αυτά που έγιναν στην Πελοπόννησο , στον Ερύμανθο χιλιάδες χρόνια πριν , νάτα και στις μέρες μας εδώ στον τόπο μας , στα Μεσοτσιούμπια, νάτος και ο διαχρονικός Ηρακλής του μύθου και της ιστορίας , ζει και βασιλεύει και ακόμα κάνει άθλους, γιατί όχι , ίδιους και ισάξιους , σαν τους παλιούς που γράψανε στα βιβλία!!!
( όποια ομοιότητα με πρόσωπα ή γεγονότα είναι εντελώς συμπτωματική)