Αφιέρωμα : Κυνήγι

19 Ιανουαρίου, τέλος της κυνηγετικής περιόδου για φέτος και οι κυνηγοί μας αποχαιρετούν με ένα χαμόγελο, δίνοντας ραντεβού για τον επόμενο Σεπτέμβριο. Το τελευταίο διήμερο είχε δυο όψεις , το Σάββατο πέτυχαν έναν πανέμορφο κάπρο 40+ κιλών , την επόμενη όμως μέρα η λήξη χαρακτηρίσθηκε με διπλή αποτυχία , από τον ίδιο μάλιστα κυνηγό. Δυό φορές έριξε αντίστοιχα σε ανάλογα θηράματα , αστόχησε και τις δυό. Λίγο σπάνιο για τον συγκεκριμένο κυνγηγό, που συνήθως πάντα ήταν εύστοχος. Συμβαίνουν όμως στο κυνήγι όλα. Ορκίστηκε όμως ενώπιον συναδέλφων και κοινού , ότι «θα πάρει το αίμα του πίσω » του χρόνου. Πάντως όλα πήγαν καλά φέτος. Είχαν πολλές και «ποιοτικές » επιτυχίες, 27 θηράματα, όλων των μεγεθών . Πάντοτε σχεδόν εύρισκαν και κυνήγι και προ πάντων δεν σημειώθηκε κανένα ατυχές περιστατικό που να τους στεναχωρήσει. Θα λείψει βεβαίως και η παρέα τους , η φασαρία τους, η ζωντάνια που έδιναν τα Σαββατο-Κύριακα στην κοινωνία του χωριού που αυτήν την εποχή είναι μάλλον ο κόσμος λιγοστός. Χαρούμενοι και ευχαριστημένοι λοιπόν καταθέτουν όπλα και διαλύουν την ομάδα προσωρινά, αλλά προπάντων θα έχουν θέματα να συζητούν και να θυμούνται και να επισκέπτονται νοερά τώρα στην περίοδο της παύσης τα αγαπημένα τους κυνηγοτόπια με τις απίθανες φυσικές ομορφιές τους.



Θα περιπλανηθούν με τη σκέψεις στα μονοπάτια κάτω από τους βαθυίσκιωτους αριάδες, εκεί όπου αρέσκονται να σκάβουν οι αγριόχοιροι και να καταβροχθίζουν τα πεντανόστιμα αριοβέλανα.




Θα βλέπουν με τα μάτια της ψυχής τα απίθανα σημεία όπου δροσίζονται τα αγρίμια , φυσικές στέρνες σαν αυτή που σχηματίστηκε από μια κουφάλα-εσοχή στη ρίζα αυτού του μεγάλου αριά.( Δρυς η αριάς, μια ποικιλία δρυός που αφθονεί κυρίως στα δροσερά σημεία του δάσους στο χωριό μας ).



Στα αυτιά τους θα ακούγεται το κελάρισμα των πανέμορφων καταρρακτών που συναντάς σχεδόν σε όλα τα ρέματα αυτή την εποχή , τώρα που το νερό ρέει άφθονο και καθαρό, λειαίνοντας το βράχο στο πέρασμα του χρόνου και σχηματίζει στην πέτρα πανέμορφες κοίτες.





Λιμνούλες σκαμμένες από τη δύναμη του νερού μέσα στον μονοκόμματο γρανιτόλιθο ξεχειλίζουν το πρασινογάλαζο νερό τους που φεύγει , κυλά από όλες τις ρεματιές με κατεύθυνση τον μεγάλο μας ποτάμι , τον Καλαμά , δυναμώνοντας κι άλλο την ασταμάτητη στον τόπο και τον χρόνο ροή του.

..

..

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΘΕΛΕΙ ΑΥΤΙ.

Καθώς περνούν τα χρόνια και ο γουρουνοκυνηγός πιάνει τα 70 και βάλε, αρχίζουν και τα προβλήματα με τον εαυτό του και με την ομάδα . Το όπλο αρχίζει και βαραίνει, τα πόδια γίνονται δυσκίνητα , η ανάσα κονταίνει , είναι καμιά φορά και τα παραπανίσια κιλά… Αρχίζουν λοιπόν να ξεμακραίνουν τα δύσκολα καρτέρια που θέλουν πολύ περπάτημα, προτιμάει να πηγαίνει όπου φτάνει κοντά το αυτοκίνητο, το θήραμα παραβαραίνει και γίνεται ασήκωτο, αποφεύγει λοιπόν το κουβάλημα και δεν συζητάμε καθόλου για καμιά γρήγορη μετακίνηση καρτεριού άμα χρειαστεί. Ξεκινάνε τα σχόλια και της ομάδας όπου αρχίζουν να μουρμουράνε οι άλλοι , άλλα και του περίγυρου που με ενδιαφέρον περιμένει τα αποτελέσματα των κυνηγετικών εξορμήσεων και όλα αυτά συνήθως πίσω από την πλάτη του . Κάπως έτσι πήγαν να γίνουν και τα πράγματα και με τον βετεράνο κυνηγό τον Βαγγέλη , που εκτός των άλλων έχει και προβλήματα υγείας . Σαν ψίθυρος και με λοξές ματιές που και που έφευγε καμιά κουβέντα , καθώς περνούσε ο καιρός και μπαμ δεν έκανε ακόμα. Άλλα όμως λογάριαζαν αυτοί και άλλα τους φύλαγε ο Βαγγέλης που τις τελευταίες μέρες τους έκανε όλους και άστραψαν τα μάτια τους με τις δυο απανωτές του επιτυχίες. Προ πάντων με τη δεύτερη όπου το γουρούνι που πέτυχε χαρακτηρίστηκε σαν το ρεκόρ όλων των εποχών!
Γιατί ο Βαγγέλης μπορεί να έχει όλα αυτά τα πλην που περιγράψαμε , έχει όμως ένα υπερ-όπλο που αποδείχτηκε δυο φορές εξαιρετικά αποτελεσματικό. Είναι η οξύτατη ακοή του που καθόλου μα καθόλου δεν επηρεάστηκε από το πέρασμα του χρόνου.
- « Έχω πολύ αυτί » λέει ο Βαγγέλης, « βελόνα πέφτει και την ακούω»!
Πράγματι έτσι είναι και απόδειξη αυτά που θα σας εξιστορήσουμε και δεν είναι καθόλου υπερβολές:
Ήταν την περασμένη βδομάδα όταν βγήκε στο καρτέρι του αιφνιδιαστικά από το πουθενά ένα γουρούνι, το σκυλί ξέμακρα πολύ. Μπάμ ! μπάμ! Ο Βαγγέλης , άφαντο αυτό. Σε κάνα δεκάλεπτο νάσου και το σκυλί πέρασε από εκεί και έφυγε μακρυά. -Πάει μού’φυγε σκέφτηκε ο Βαγγέλης , μα δεν κουνήθηκε από τη θέση του . Ποτέ δεν φεύγει αυτός αν δεν του φωνάξουν , έχει υπομονή μεγάλη. Σε λίγο του φάνηκε πως άκουσε του κουδουνάκι του σκυλιού μακριά, σαν να τινάζονταν. Δεν πέρασε πολύ ώρα και νάτο πάλι σκυλί , έκανε ένα μεγάλο κύκλο σα να’ψαχνε μπερδεμένους τορούς. Σε λίγο ξανάκουσε ο Βαγγέλης αχνά και πάλι το κουδουνάκι μακριά , το ίδιο τίναγμα σαν να δαγκώνει το λαβωμένο αγρίμι. Μετά από ώρα αποφασισμένος ότι πάει στράφι η μέρα ξεκίνησε να φύγει, « μωρέ δεν πάω να δω τι τινάζονταν το σκυλί εκεί κάτω» σκέφτηκε και τράβηξε προς τα κει . Στα πεντακόσια περίπου μέτρα τι να ιδεί , φαρδύ-πλατύ το τουφεκισμένο γουρούνι κείτονταν άψυχο και του σκυλί το φύλαγε !



( Πανευτυχής ο Βαγγέλης ποζάρει μπροστά το μεγάλο θήραμα , που το πέτυχε χάρη στην οξύτατη ακοή του!)

Δεν πέρασαν πολλές μέρες και πάλι ο Βαγγέλης καθώς φύλαγε ένα εύκολο καρτέρι , στον δρόμο τον αγροτικό, κάθονταν σε μία μεγάλη πέτρα, δίπλα το όπλο με ασφάλεια , τα σκυλιά πολύ μακριά , αλλού για αλλού. Όλα έδειχνα ηρεμία , αλλά το αυτί του Βαγγέλη ήταν σε επιφυλακή! Και πράγματι καμιά φορά ακούει ένα φρρρρρ! , κάτι σαν να περπάτησε , ελαφρύ , σαν γκουσταρίτσα ή σαν μια νυφίτσα να πέρασε! Αρπάζει στα χέρια του το όπλο ο Βαγγέλης και που για λίγο ήταν ησυχία , βλέπει ένα θεριό γουρούνι να μπαίνει στο δρόμο! Ενστικτωδώς αμέσως στόχευσε, έχασε και λίγο χρόνο με την ασφάλεια του όπλου, αλλά; Ώσπου να χαθεί μέσα στα πουρνάρια πρόλαβε και έριξε : Μπάαμ ! αχολόγησε ο τόπος! Στον τόπο το θεριό! Δεν έκανε βήμα! Όταν μαζεύτηκαν όλοι εκεί δεν πίστευαν στα μάτια τους. Αλλά προ πάντων όταν ο γδάρτης αποκάλυψε το θανατηφόρο τραύμα , μια μπάλα στο ριζαύτι, άλλη μια στο σβέρκο και όλο το σώμα άθικτο, έμειναν στην κυριολεξία άφωνοι! Και ’γω που τα’άκουσα από πρώτο χέρι , χωρίς άλλο δεν μπορούσα παρά να δώσω τα συγχαρητήριά μου στον Παίχτη. Αμ θέλει αυτί το κυνήγι!

Είχε πολύ όρεξη ο βετεράνος φασοκυνηγός και άρχισε να μολογάει:
" Το κυνήγι είναι συναρπαστικό όταν είναι απρόβλεπτο , όταν σου φέρνει εκπλήξεις που κάνουν μια εξόρμηση αξέχαστη. Να πάω να κάτσω σε ένα πέρασμα, να αρχίσω να αδειάζω καραμπινιές , άλλα πουλιά να πέφτουν κοντά , άλλα μακρυά , να χάνονται και στο τέλος να βγαίνει μια φωτογραφία με τις θηλιές γεμάτες , ε όχι για μένα, όχι φίλε μου!. Δεν θέλω μόνο να στηρίζομαι στην υπεροπλία μου με αναρίθμητα φυσίγγια και όπλα υπερσύγχρονα. Θέλω με τον ιδρώτα μου να κερδίζω τις μάχες! Εγώ θέλω να ψάχνω τα πουλιά, να τα κυνηγώ, να τους δίνω ευκαιρίες . Η τρέλα μου είναι να ερευνώ από θέσεις θέας πού είναι οι φάσσες , να τις ανακαλύπτω και να προσπαθώ να τις πλησιάσω με χίλιες προφυλάξεις. Αλλάζω καρτέρια συνέχεια, περπατάω, σκαρφαλώνω , με καταλαβαίνουν , φεύγουν πριν τις δώ και πάλι απ' την αρχή.




Έτσι μου συνέβη σε μια εξόρμηση, ξεκίνησα για το αγαπημένο μέρος με 6 φυσίγγια όλα κι όλα! Αν μου πάει έστω και έξι είναι αρκετά σκέφτομαι, μπορεί και 10 πουλιά να κρεμάσω! Αλλά και 3 να είναι δεν με στεναχωρεί. Έλα όμως που εκείνη τη μέρα από απογοήτευση σε απογοήτευση έπεφτα. Η πρώτη τουφεκιά την έριξε τραυματισμένη , έπεσε χωρίς να τη βρω , το μέρος με τρομερή κλίση , έψαξα , αν και βρήκα χάμω φτερά , αυτή πουθενά! Λες να με πρόλαβε το γεράκι; Στη δεύτερη άλλη ατυχία , έπεσε σε έναν πανύψηλο αριά, αδύνατον να την κατεβάσω. Άλλαξα καρτέρι, λίγα τα πουλιά, είδα ένα κοπαδάκι που ανεβοκατέβαιναν στο έδαφος , κάποια στιγμή κάτι τις φόβησε, άρχισαν να φεύγουν , έρριξε στην τελευταία , πάλι φτερά , έφυγε απείραχτη. 0 στα τρία . Τι απογοήτευση! Άρχισα να επιστρέφω , ευτυχώς το μάτωσα με ένα πουλί στην τέταρτη τουφεκιά. Στα όρια του Φασότοπου φεύγοντας άκουσα απέναντι στριγγλιές απο αγριογούρουνα. Δεν έδωσα σημασία , άλλωστε δεν είχα μπάλες μαζί μου παρά μόνο δύο 6/ρια. Σε δέκα λεπτά πορείας κατά τύχη έπεσα πάνω τους , μάλιστα πρόλαβα και είδα ένα μεγάλο, 40/ρι θα ήταν. Συνέχισα το δρόμο μου και όταν συμπλήρωνα ημικύκλιο πορείας, τα άκουσα να γρυλλίζουν προς το μέρος μου. Κόλλησα σε ένα κορμό ακίνητος. Ξαφνικά τα βλέπω μπροστά μου! Ντοκυμαντέρ! Μπροστά η μάννα , πίσω να τρέχουν πάνω κάτω 3-4 μικρά. Έφτασαν στα 10 μέτρα , δεν με κατάλαβαν καθόλου μέχρι εκείνη τη στιγμή, τότε σταμάτησε το μεγάλο , κοίταζε προς το μέρος μου αλλά δεν με διέκρινε. Από τα μικρά ξεχώρισα ένα κάπως μεγαλύτερο , δεν κρατήθηκα του έρριξα , δεξιά πλευρά . Έπεσε μέσα σε ένα θάμνο , στον τόπο. 13 κιλά καθαρό. Που να το περιμένω φίλε μου ότι θα είχα τέτοια εξέλιξη μετά από τόση απογοήτευση . Και μην ξεχνάς ξεκίνησα με έξι εξάρια και γύρισα πίσω με ένα , μία φάσσα και ένα γουρουνάκι 13 κιλών!"
Αυτά μου είπε ο βετεράνος και με άφησε άφωνο!

Φέτος το 2015, δεν τα πήγαινε καλά η κυνηγετική ομάδα αγριογούρουνων, αυτή που συγκεντρώνεται στην πλατεία. Γιατί υπάρχει και άλλη που κυνηγάει στο βουνό , στο Φειντερίκο. Τούτη λοιπόν, η βουνίσια ομάδα, αν και στην αρχή ξεκίνησε ας πούμε ερασιτεχνικά , φέτος έκανε τη μεγάλη έκπληξη. Είχαν πολλές επιτυχίες , σε αντίθεση με τους άλλους , που από αποτυχία σε αποτυχία πηγαίνανε. Πολλές εξορμήσεις δεν είχαν καν αποτέλεσμα. Πολλά τους ξεφύγανε τραυματισμένα. Ώσπου ήρθε το Σάββατο , 19 του Δεκέμβρη που κρεμάσανε ένα πραγματικά αξιόλογο θήραμα. Ήταν ένας μεγάλος κάπρος που έδωσε πάνω από 50 κιλά καθαρό κρέας. Οι χαυλιόδοντες ήταν σχεδόν 10 εκατοστά μήκους και η τρίχα της χαίτης ορθή και σκληρή το έκανε φοβερό και τρομερό στην εμφάνιση. Εν τούτοις λένε οι κυνηγοί ότι κυκλοφορεί και άλλο μεγαλύτερο , που ο "τορός" του είναι σαν δαμάλι και έδωσε μάχες με όλα τα αρσενικά της περιοχής στην εποχή του ζευγαρώματος. Τούτο μάλιστα δω σήμερα είχε δυο βαθιά τραύματα , δυο κοφτερές σουβλιές από το δόντι του " αρχηγού κάπρου" που ακόμα δεν είχαν επουλωθεί . Πολλοί κυνηγοί ισχυρίζονται ότι έχουν ακούσει βροντερά "σκουξήματα" και άγριες φοβέρες κατά την διάρκεια αυτών των συμπλοκών νωρίς- νωρίς τα χειμωνιάτικα απογεύματα , όταν διεκδικούν τα αρσενικά την κυριαρχία στην αγέλη. Και δεν λένε καθόλου ψέματα ,μάλιστα και εγώ ο ίδιος άκουσα τέτοιες άγριες μονομαχίες να γίνονται στις παρυφές το Μαλουνιώτικου όρος , εκεί προς την Κατωκαρυά, όπου πιστεύεται ότι βρίσκεται το "άβατο " των αγριόχοιρων και συχνάζουν εκεί τα μεγαλύτερα από αυτά τα αγρίμια.